دو بیتی های فرخی یزدی (60 اشعار دوبیتی، تک بیتی و کوتاه از این شاعر معاصر)

در این بخش از سایت ادبی و هنری روزانه دو بیتی های فرخی یزدی را برای شما دوستان قرار داده‌ایم. میرزا محمد فرخی یزدی ملقب به تاج الشرا شاعر و روزنامه‌نگار آزادی‌خواه و دموکرات صدر مشروطیت، سردبیر نشریات حزب سرخ ایران از جمله روزنامه طوفان و همچنین نماینده مردم یزد در دوره هفتم مجلس شورای ملی بود.

اشعار کوتاه و دوبیتی‌های فرخی یزدی

بی چیزی من اگرچه پا بست مرا

غم نیست که تاب نیستی هست مرا

با بی سر و پائی ز قناعت دایم

سرمایه روزگار در دست مرا

تن یافت برهنگی ز بی رختی ما

دل تن بقضا داد ز جان سختی ما

چون دید غم و محنت ما را شب عید

بگرفت عزای روز بدبختی ما

از بسکه زند نوای غم چنگی ما

اندوه کند عزم همآهنگی ما

شادی و گشایش جهان کافی نیست

در موقع غم برای دل تنگی ما

دردا که ز جهل درد نادانی ما

چون سلسله شد جمع پریشانی ما

با حق قضاوت اجانب امروز

یک داغ سیاهیست به پیشانی ما

ای آنکه ترا به دل نه شک است و نه ریب

آگاه ز حال خضر و چوپان شعیب

خوش باش که گر خبر به طوفان ندهند

هر روز بگیرد خبر از مخبر غیب

در این ره سخت گر شود پای تو سست

از دست شکستگان شوی رنجه درست

هر چیز که خواستی مهیا کردند

گر مرد هنروری کنون نوبت تست

اشعار رباعی از فرخی یزدی

در موقع سخت می نباید شد سست

کز عزم، شکسته را توان کرد درست

خورشید موفقیت رخشان را

در سایه اتفاق می باید جست

امروز محصلین ز اعلی تا پست

دارند کل اندر کف و بیرق در دست

یعنی که به قحطی‌زدگان رحم کنید

ای ملت با عاطفه نوع‌پرست

پیش همه منفعت اگر مطلوب است

در نفع چرا این بد و آن یک خوب است

سودی که زیان ندارد از بهر عموم

سودیست که جوینده آن محبوب است

مطلب پیشنهادی: نگاهی بر زندگی عارف قزوینی شاعر نامی ایران؛ از تولد تا انزوا و مرگ

مطلب مشابه: دوبیتی عاشقانه؛ اشعار دوبیتی های ناب و رمانتیک عاشقانه، اس ام اس دو بیتی

با طبع بلند قصر قیصر هیچ است

دارائی دارا و سکندر هیچ است

با خانه بدوشی ببر همت ما

صد قافله گنج خانه زر هیچ است

هر مملکتی در این جهان آباد است

آبادیش از پرتو عدل و داد است

کمتر شود از حادثه ویران و خراب

هر مملکتی که بیشتر آزاد است

روزی که شرار بغض و کین شعله ور است

وز آتش فتنه خشک و تر در خطر است

افسوس من این است که در آن هنگام

بیچاره تر آن بود که بیچاره تر است

هر خواجه که خیل و حشمش بیشتر است

درد و غم و رنج و المش بیشتر است

دنیا نبود جای سرور و شادی

هر پیشتری درد و غمش بیشتر است

هر روز در این خرابه جنگی دگر است

در ساغر شهد ما شرنگی دگر است

اوضاع سیاست عمومی گویا

چون بوقلمون باز به رنگی دگر است

جان بنده رنج و زحمت کارگر است

دل غرقه به خون ز محنت کارگر است

با دیده انصاف چو نیکو نگری

آفاق رهین منت کارگر است

دنیای ضعیف کش که از حق دور است

حق را بقوی می دهد و معذور است

بیهوده سخن ز حق و باطل چکنی

رو زور بدست آر که حق با زور است

ما را همه از دو کون یک گوشه بس است

در راه طلب عزم متین توشه بس است

از کشته روزگار و از خرمن دهر

یک دانه کفایت است و یک خوشه بس است

اکنون که چمن چو چتر کیکاوس است

وز سبزه دمن چو خوابگاه طوس است

برخیز به بط کن می چون چشم خروس

کز گل در و دشت چون پر طاوس است

عکس نوشته اشعار یزدی

در مسلک ما طریق مطلوب خوش است

دلجوئی مردمان مغلوب خوش است

کافی نبود برای ما نیت خوب

با نیت خوب کرده خوب خوش است

ای جعبه رأی را چه دین و کیش است

کز آن دل خوب و زشت در تشویش است

گر دیده چه دنیای دنی این صندوق

هر یک نفری در آن دو روزی پیش است

نادانی و جهل تا که ما را کیش است

بدبختی ما همیشه بیش از پیش است

هر چند ادارات خرابند همه

بی شبهه خرابی معارف بیش است

تحکیم اساس بر مؤسس فرض است

این اصل بهر منعم و مفلس فرض است

بر فرض وکیل هم خطا پیشه بود

بر جامعه احترام مجلس فرض است

در ملک وجود خودنمائی غلط است

در بندگی اظهار خدائی غلط است

بیگانگی آموز که با مسلک راست

با خلق زمانه آشنائی غلط است

هر کس که چو گل در این چمن یکرنگ است

با خار به پیش باغبان هم سنگ است

دل تنگی غنچه در چمن تنها نیست

بر هر که نظر کنی چو من دلتنگ است

هر کس که در این زمانه با فرهنگ است

با طالع برگشته خود در جنگ است

دلتنگی غنچه در چمن تنها نیست

بر هر که نظر کنی چو من دلتنگ است

دنیا که حیاتش همه جنگ و جدل است

وصلش همگی فراغ و اصلش بدل است

امروز چو دیروز مکن تکیه به حرف

کامروز جهان، جهان سعی و عمل است

مظلوم کشی طریقه محتشم است

قانون شکنی پیشه اهل ستم است

هر سر که به احترام قانون خم شد

در مسلک ارباب قلم محترم است

مطلب مشابه: اشعار دوبیتی بی نظیر پارسی از شاعران کمتر شناخته شده

طوفان که ز راستی به عالم علم است

ویرانه کن بنای جور و ستم است

محبوب از آن بود که حق یا باطل

در مسلک خود همیشه ثابت قدم است

شعرهای زیبای فرخی یزدی

در کشور ما که مهد اندوه و غم است

در آن دل و جان شاد بسیار کم است

از همقدمان خود عقب خواهد ماند

هر کس که درین زمانه ثابت قدم است

آئینه حق نما دل خسته ماست

برهان حقیقت دهن بسته ماست

آنکس که درست حق و باطل بنوشت

نوک قلم و خامه بشکسته ماست

مطلب پیشنهادی: نگاهی بر زندگی ایرج میرزا شاعر ؛ از تولد تا ازدواج، خودکشی فرزند و مرگ او

تا خدمت ابناء بشر پیشه ماست

آزادی و صلح و سلم اندیشه ماست

آنکس که کند ریشه بیداد و ستم

از مزرع ویران جهان تیشه ماست

قانون که اصول واجب التعظیم است

ما را به اطاعتش سر تسلیم است

گوید که بنای زندگانی بشر

بر روی قواعد امید و بیم است.

کابینه ما اگرچه بی‌تصمیم است

معبود شما به دشمنان تسلیم است

از خادم حال گر امیدی نبود

از خائن آینده هزاران بیم است

امسال بهار جشن می خواران است

اطراف چمن نشیمن یاران است

از دولت ابر و باد و باران بهار

گلزار شکوفه ریز و گل باران است

دل خسته ز آزار دل آزاران است

جان رنجه ز بیداد ستمکاران است

تنبیه و مجازات خیانت کاران

در جامعه پاداش نکوکاران است

گر طالب صلح نامه طوفان است

گر منکر جنگ خامه طوفان است

مقصود از این سیاست جنگ و گریز

یک چند دیگر ادامه طوفان است

هر چند که پشت خم تخت من است

در روی زمین برهنگی رخت من است

با اینهمه جور چرخ و بی مهری ماه

خورشید فلک ستاره بخت من است

چون ابر بهار چشم خون بار من است

چون غنچه نشکفته دل زار من است

فریاد و فغان و ناله هر شب تا صبح

چون مرغ اسیر در قفس کار من است

دریای پر آب چشم نمناک من است

صحرای پر آتش دل صد چاک من است

آن را که دهد زمانه بر باد فنا

از دست غم تو عاقبت خاک من است

تا عمر بود، درستی آئین من است

بدخواه کژی، مسلک دیرین من است

آزادی و خیر خواهی نوع بشر

مقصود و مرام و مسلک و دین من است