انشا در مورد امام حسین، کربلا و ماه محرم برای پایه های مختلف تحصیلی

انشا امام حسین (ع)

در این بخش 10 انشا زیبا در مورد امام حسین (ع) را برای پایه های مختلف تحصلیی دبستان (کلاس پنجم، ششم، هفتم، هشتم) را گردآوری کرده ایم.

انشا درمورد محرم

دوباره بوی محرم به مشام می رسد و پرچم های‌ مشکی در گوشه و کنار شهر بر در و دیوار خودنمایی می کند نام حسین ورد زبان ها می شود و قصه اش همه ی جا نقل می گردد قصه ای پرغصه، قصه ی عاشورا، روزی که امام با هفتاد و دو تن از یاران باوفایش قیام کرد و اینک سال هاست عزادارانش سوگوارند و یادش زنده تر از همیشه است.

عاشورا چه قصه ها در دل دارد ! قصه ی ابوالفضل العباس (ع)، قاسم جوان رشید را، رقیه طفل سه ساله را، علی اکبر و علی اصغر را و زینب بزرگ را.

از کدام یک باید بگویم از علی اصغر که دشمنان بی رحم بر تشنگی اش رحم نکردند و تیری بر گلویش زدند و جویباری از خون جاری ساختند یا از رقیه که هجر پدر را طاقت نیاورد و با سر پدر نجوا کرد و نمی‌ دانم چه شنید که آرام شد برای همیشه، آرامشی در کنار پدر، یا از زینبی که این همه ی بار مصیبت به دوش کشید اما استوار ماند.

عاشورا قصه ی غمباری است که مشتاقان اباعبدالله الحسین را همه ی ساله به خود می خواند، قصه ای که تکرار تاریخ هم غبار فراموشی بر ان نمی نشاند و با ورق زدن هر صفحه از این کتاب، گوهر اشک می افشانیم، قصه ای که با شنیدنش دل هایمان به درد می‌ آید.

باشد که با خواندن و ورق زدن این کتاب، درس های‌ عاشورا را بیاموزیم، حسین (ع) را بشناسیم و در حفظ دینمان محکم و استوار باشیم.

انشا درمورد ولادت امام حسین (ع)

امام حسین (ع) نواده پاک رسول خدا (ص)، در سوم شعبان سال چهارم هجری قمری چشم به جهان گشود. بهترین دوران زندگی امام حسین (ع)، ملازمت و حضور وی درکنار پیامبر گرامی اسلام بود که شش سال طول کشید.

امام حسین (ع) در خانواده ای تربیت شد که معدن کمالات و فضائل عرفانی و اخلاقی بود. وجود پدری چون امام علی (ع) و مادری همچون فاطمه زهرا (س) که هر دو پرورش یافته رسول خدا (ص) بودند، آن حضرت را با عالی ترین فضایل و حقایق الهی آشنا کرد.

امام حسین (ع) در صحنه های مختلفی که اسلام با خطر مواجه بود، حضور فعال داشت. ایشان با برگزاری جلسات درس و بحث درمورد مسایل مختلف ازجمله موضوعات اعتقادی و فکری و سیاسی، همواره پاسدار میرات گرانبهای رسول خدا (ص) بود.

آن حضرت پس از شهادت برادر بزرگوارش امام حسن (ع) در سال 50 هجری قمری، مستقیماً هدایت و امامت مسلمانان را برعهده گرفت و سرانجام در دفاع از آئین جدش حضرت محمد (ص) در سال 61 هجری قمری در کربلا به شهادت رسید.

بدین ترتیب با شهادت خویش، حماسه ای جاوید آفرید که نهال اسلام را بارورتر ساخت و درس آزادگی و عدم تسلیم در برابر ستمگران را به همه نسل های بشر آموخت. سالروز ولادت امام حسین (ع) در جمهوری اسلامی ایران، به عنوان روز پاسدار نامگذاری شده است.

زیرا پاسداران انقلاب اسلامی در ایران با تاسی به شجاعت، مردانگی و استواری امام حسین (ع) در راه هدف، برای حفاظت از آرمان های اسلام و انقلاب اسلامی و همچنین حفظ کیان و تمامیت ارضی ایران، صحنه های زیبا و باشکوهی آفریدند و خود سرمشق جوانان با ایمان و آزادی خواه جهان شدند.

ضمن عرض تبریک به مناسبت سالروز ولادت حضرت امام حسین (ع)، سخنی از پیامبر گرامی اسلام (ص) در مورد ایشان برایتان نقل می کنیم که فرمود: «به درستی حسین چراغ هدایت و کشتی نجات است.»

انشا ادبی درمورد امام حسین (ع)

مقدمه: سلامی میکنم به محرم و خون هایی که بر روی سنگ های‌ داغ کربلا نقش بسته است. درود بر حسین (ع) پسر زهرا (س) که در یک سوی میدان با قامتی استوار ایستاده بودو در آن سو لشکری بزرگ و انبوه در برابرش صف کشیده بودند، او که بجز آتش و تشنگی دستی به یاریش نیامد تا زمین از خون او و یارانش رنگین شد.

در روز بزرگ عاشورا؛ روزی سراسر غم و اندوه و ناله، گویی آن روز خورشید، نور خود را از دست داده بود مصیبتی بس طاقت فرسا بود؛ درود بر حسینی که مانند کوه در تیرباران دشمن ایستادگی کرد و گل های باغ هستی اش در این راه پرپر شدند.

وقتی زینب (س) شمشیرهای فتنه را می‌ بیند که در آسمان می رقصند و بر جان کسی ضربه میزنند که خداوند از همه ی بیشتر عاشقش بود، وقتی شش ماهه حسین (ع) در برابر دیدگانش پرپر می شود، وقتی جوانی قاسم و نوجوانی علی اکبر را ازدست رفته میبیند چگونه باید صبر کند و این همه ی مصیبت را به دوش بکشد.

آسمان که هیچ حتی رودها هم از دلتنگی اش مرثیه می خواندند و عزادار او بودند. کاش ما قدر این خون ها را بدانیم و به یاد داشته باشیم که چرا امام حسین (ع) این رنج ها را تحمل کرده است، چرا زینب الگوی مقاومت و ایثار و جانفشانی است، کاش درس های‌ محرم و عاشورا را از یاد نبریم که محرم زنده است تا تاریخ زنده است.

انشا درمورد امام حسین (ع) برای ابتدایی

سوگواری محرم سوگواری‌ ها و یادبودهایی است که به مناسبت کشته شدن حسین بن علی و یارانش که در واقعه کربلا روی داد، انجام می شود. این نبرد درسال ۶۱ هجری قمری در صحرای کربلا در عراق کنونی اتفاق افتاد.

سوگواری برای حسین بن علی مختص ماه محرم نمی شود و در دیگر روزهای سال نیز با توجه به فرهنگ و رسم هر منطقه انجام میشود.

سوگواری برای حسین بن علی و دیگر یارانش از روز نخست محرم آغاز می شود و در ظهر عاشورا به اوج می رسد. در غروب و شامگاه عاشورا، این سوگواری تحت عنوان مراسم شام غریبان ادامه پیدا میکند.

در روز ۱۲ محرم نیز مراسمی با نام «سوم امام حسین» انجام می شود. این نوع مراسم‌ها در روز ۱۶ محرم با نام «هفتم امام حسین» و ۲۰ صفر با نام «اربعین» ادامه پیدا میکند.

مراسم سوگواری سومین امام شیعیان از دیدگاه شیعه اهمیت بسیاری دارد و انجام ان پرستش است. سوگواری محرم در جاهای مختلف به صورت‌های‌ گوناگون انجام می شود.

علاوه بر شیعیان، این مراسم در بین غیر‌مسلمانان در ترینیداد و توباگو، جامائیکا، هند و ارمنی‌های‌ ایران برگزار می شود.سوگواری محرم علاوه بر ابعاد مذهبی، ابعاد سیاسی و اجتماعی نیز دارد.

سوگواری برای کشته شدگان کربلا در همان روزهای پس این واقعه انجام شد. در چهلم «اربعین» هنگامی که اسیران از شام به سوی مدینه در حرکت بودند راه خود را به سمت کربلا تغییر داده و هنگامی که بدان سرزمین رسیدند با جابر ابن عبدالله انصاری صحابی پیامبر و تعدادی از بنی هاشم مواجه شدند و در آنجا به سوگواری و نوحه سرایی پرداختند.

انشا درباره امام حسین (ع) برای متوسطه دوم

با نگاهى اجمالى به 56 سال زندگى سراسر خداخواهى و خداجویى حسین (ع)، درمی یابیم که همواره وقت او به پاکدامنى و بندگى و نشر رسالت احمدى و مفاهیم عمیقى والاتر از درک و دید ما گذشته است.

امام حسین (ع) به نماز و نیایش با پروردگار و خواندن قرآن و دعا و استغفار علاقه بسیارى داشت. گاهى در شبانه روز صدها رکعت نماز می گذاشت و حتى در آخرین شب زندگى دست از نیاز و دعا برنداشت و خوانده ایم که از دشمنان مهلت خواست تا بتواند با خداى خویش به خلوت بنشیند.

ایشان فرمود: خدا می داند که من نماز و تلاوت قرآن و دعاى زیاد و استغفار را دوست دارم. حضرت بارها پیاده به خانه کعبه شتافت و مراسم حج را برگزار کرد.

شخصیت حسین بن على (ع) آنچنان بلند و دور از دسترس و پرشکوه بود که وقتى با برادرش امام مجتبى (ع) پیاده به کعبه می رفتند همه بزرگان و شخصیت هاى اسلامى به احترامشان از مرکب پیاده شده همراه آنان راه می پیمودند.

احترامى که جامعه براى امام حسین (ع) قائل بود، بدان جهت بود که او با مردم زندگى می کرد، از مردم و معاشرتشان کناره نمی جست، با جان جامعه هماهنگ بود، چونان دیگران از مواهب و مصائب یک اجتماع برخوردار بود و بالاتر از همه ایمان بی تزلزل او به خداوند، او را غمخوار و یاور مردم ساخته بود.

و گرنه او نه کاخ هاى مجلل داشت و نه سربازان و غلامان محافظ و هرگز مثل جباران راه آمد و شد را به گذرش بر مردم نمی بستند و حرم رسول الله (ص) را براى او خلوت نمی کردند.

انشا درباره تولد امام حسین (ع)

به روز سوم ماه شعبان سال چهارم هجرت دومین فرزند برومند حضرت علی (ع) و فاطمه (س)، که درود خدا بر ایشان باد، در خانه ی وحی و ولایت،چشم به جهان گشود.

به روزهای اول یا هفتمین روز ولادت با سعادتش، امین وحی الهی، جبرئیل، فرود آمد و گفت:

سلام خداوند بر تو باد ای رسول خدا، این نوزاد را به نام پسر کوچک هارون «شبیر» که به عربی «حسین» خوانده می شود، نام بگذار. و به این ترتیب نام پر عظمت «حسین» از جانب پروردگار، برای دومین فرزند فاطمه انتخاب شد.

از ولادت حسین بن علی (ع) که در سال چهارم هجرت بود تا رحلت رسول الله (ص) که شش سال و چند ماه بعد اتفاق افتاد، مردم از اظهار محبت و لطفی که پیامبر راستین اسلام (ص) درباره ی حسین (ع) ابراز می داشت، به بزرگواری و مقام شامخ پیشوای سوم آگاه شدند.

عالی ترین،صمیمی ترین و گویاترین رابطه ی معنوی و ملکوتی بین پیامبر و حسین را می توان در این جمله ی رسول گرامی اسلام (ص) خواند که فرمود: حسین از من است و من از حسینم.

تحقیق درمورد زندگینامه امام حسین (ع)

نامش حسین بود و در سوم شعبان سال چهارم هجری در مدینه چشم به جهان گشود اما در روز دهم محرم سال شصت و یک هجری در صحرای سوزان کربلا شهد شهادت را نوشید. باز هم باران بر گونه های‌ خیس رهگذران می بارد و حس و حالی دیگر به آنان می بخشد، دوباره ابر شروع به گریستن می کند و چند روزی مهمان کوچه های‌ تاریک ماست.

می‌خواهم من هم زیر بارش اشک آسمان قدم بزنم و دوباره ان روزها را بیاد آورم روزهایی که در تاریخ ماندگار است، روزهایی که در صحرای دل زینب چه نواها آفرید و تا جان داشت در غمش اشک ریخت، بر غم برادرش در صحرایی که تنها و غریب ماند؛ همان برادری که شب را محرم دردهایش می‌دانست و روز را آغاز پیروزی و سربلندی.

آن نوا، نوایی است از سوی خیمه ها، نوایی از داغ دل زینب، نوایی از مشک هایی که با نیزه پاره شد مشک هایی که با لب های خشکیده تماشاگر دردناک ترین صحنه های‌ عطش بودند و خیمه هایی که در آتش حسرت سوختند و بی خانمانی اهل بیت را فریاد زدند.

کاش به یاد داشته باشیم برای شهادت حسین آتش و گرمایی در دل شیعیان است که هرگز سرد و خاموش نخواهد شد و این عاشورا درس بزرگی از ایثار و فداکاری بود درس محبت و عشق و ایمان.

پس ما بکوشیم تا این درس ها را بیاموزیم و ستون محکم دینی که با مجاهدت و شهادت بهترین اهل بیت رسول (ص) به دست ما رسیده را استوارتر و محکم تر سازیم.

انشا درمورد شهادت امام حسین (ع)

نبرد کربلا جنگی بود که در دهم محرم ۶۱ هجری قمری «۲۱ مهر سال ۵۹ خورشیدی» اتفاق افتاد و به عاشورا مشهور است.

این نبرد میان سپاه حسین بن علی و سپاه یزید بن معاویه در نزدیکی محلی به‌ نام کربلا در گرفت. حسین بن علی روز دوم محرم به کربلا رسید و روز سوم عمر بن سعد با ۴۰۰۰ نفر در کربلا اردو زد.

در روز هفتم محرم آب را بر حسین بن علی و همراهانش بستند و در نهم محرم، شمر با ۴۰۰۰ نفر و نامه‌ای از طرف عبیدالله بن زیاد وارد کربلا شد، او در این نامه به عمر بن سعد دستور داده بود با حسین بن علی بجنگند و او را بکشند و اگر این‌ کار از دست او برنمی‌آید، فرماندهی را به شمر واگذارد.

روز دهم محرم سپاهیان حسین بن علی و عمر سعد در مقابل هم قرار گرفتند. به روایت ابومخنف تعداد سپاه حسین ۳۲ سواره نظام و ۴۰ پیاده و به روایت محمد باقر چهل و پنج سوار و صد نفر پیاده بود. در مقابل او سپاه عمر بن سعد با حدود ۳۰۰۰۰ نفر قرار داشت. جنگ آغاز شد و حسین و یارانش کشته شدند.

پس از جان‌ باختن حسین، سپاه عمر بن سعد سر ۷۰ تن از لشکریان حسین را جدا کرد «غیر از حر و علی‌اصغر» و بر بالای نیزه‌ها گذاشت.خیمه‌ ها تاراج و در نهایت آتش زده شد، ساربان شترهای کاروان حسین بن علی به‌ نام بجدل بن سلیم برای بدست‌ آوردن انگشتر حسین بن علی، انگشت او را برید تا انگشتر را بدست آورد.

در نهایت سپاه عمر بن سعد اجساد کشته‌ شدگان کربلا را در بیابان رها کرد و این اجساد پس از سه روز توسط قوم بنی‌ اسد دفن شدند.

انشا درمورد امام حسین (ع) برای متوسطه اول

اگر بخواهیم امام حسین علیه السلام را به زبان تعریف کنیم باید این گونه بگوییم: مردی که ظلم را نپذیرفت و برای برپایی پرچم آزادی و آزادگی تا آخرین قطره ی خونش ایستادگی کرد.

در طول تاریخ و از زمانی که بشر پا به جهان هستی گذاشته، همیشه کسانی بوده اند و بساط ظلم شان را در دور و نزدیک پهن کرده اند اما در مقابل آن ها نیز انسان های آزاده ای بوده اند که بساط ظلم و نیرنگ آن ها را از هم پاشیده اند.

حضرت امام حسین علیه السلام یکی از بزرگ مردان آزاده است که بعد از حدود دهها قرن که از شهادتش می گذرد، هنوز مردم آزاده در فراقش غمگین و ناراحت هستند. زندگی این انسان بزرگ، سراسر پراز شهامت و راستگویی است.

او دوستِ دوستان حق و عدالت و دشمنِ دشمنان حق و حقیقت بود. از جمله کسانی که امامِ آزادگان را بسیار آزرد و در تمام مدت برای به شهادت رساندنش تلاش کرد مردی بود به نام معاویه. اما تا زنده بود موفق نشد. او قبل از مرگش با توطئه و تهدید از مردم برای ولیعهدی یزید بیعت گرفت اما هرگز به گرفتن بیعت از امامِ آزادگان موفق نشد.

بعداز مرگ معاویه، یزید که مردی شراب خوار، قمارباز و هوس باز بود به تخت حکومت مسلمانان نشست اما می دانست تا هنگامی که بیعت امام حسین را به دست نیاورد مردم روی خوش به حکومت او نشان نخواهند داد.

برای همین نامه ای به حاکم شهر مدینه نوشت و از او خواست از امام حسین (ع) برای او بیعت بگیرد و اگر راضی نشد او را به قتل برساند. حاکم این خبر را به امام آزادگان رساند. امام حسین علیه السلام فرمودند: آنگاه که افرادی چون یزید بر مسند حکومت اسلامی بنشینند، باید فاتحه ی اسلام را خواند.

البته من نمی خواهم به شرح کامل زندگی سرور آزاده گان بپردازم. می خواهم بگویم انسان های بزرگی چون امام حسین (ع) که ما نمونه اش را مکتب اسلام کم نداریم، عمر با برکتشان را همواره برای آسودگی مردم و رهاندن آن ها از ظلم و ستم سپری کرده اند. احترام به امام حسین (ع) احترام به خوب ترین انسان طول تاریخ بشریت است.

انشا در مورد ماه محرم و امام حسین (ع)

باز محرمی دیگر از راه رسید و غم عالم در دل تمام عاشقان کوی حسین خیمه زد، حسینی که خود و اهل بیتش را فدای اسلام کرد تا بیاد داشته باشند امر به مشهور و نهی از منکر از بزرگ ترین فریضه های‌ دینی ماست. کربلا در مصاف نبردی سخت از سال‌ها پیش هنوز در یاد و خاطره ی تمام مسلمانان است و سینه به سینه و نسل به نسل منتقل شده است.

جنگ نابرابری که بهترین خاندان اهل بیت رابه شهادت رساند آنگاه که حسین به سمت خیمه ها روانه شد تا برای آخرین بار با اهل بیتش وداع کند با خواهرش که تنها غمخوارش در دشت نینوا بود، با دختران کوچکش با زین العابدین و علی اصغر شش ماهه اش کوچک‌ ترین شهید کربلا.

آری حسین آخرین وداعش با طفل کوچکش بود آنگاه که او را از آغوش پرمهر عمه جدا می کند و بر بالای دست می گیرد، یزیدیان ملعون حتی به غریبی او هم رحم نکردند و با تیری سه شعبه گلوی کوچکش را نشانه گرفتند.

دستان حسین از خون علی اصغر لبریز شد حسین این خون را به آسمان ها ریخت و غم خونبارش را بر آسمان پاشید، وقتی دوباره به قتلگاه برگشت جان عزیزش را فدای دینش کرد و به جهانیان ثابت کرد که خون بر شمشیر پیروز است. بیایید ما همچون امام حسین (ع) در دفاع از آرمان های اسلام عزیزمان بکوشیم.