اعمال شب و روز پنجم محرم؛ وقایع مربوط به پنجمین روز دهه محرم

شب پنجم محرم، مانند شبهای دیگر محرم پر از مصائب غیرقابل تحمل می باشد. این شب را همانند شب چهارم بین چند شهید مشترک کربلا نامگذاری کرده اند.

وقایع شب و روز پنجم دهه محرم

این شب مانند شب چهارم میان چند شهید کربلا مشترک است. شب پنجم به حبیب بن مظاهر و حضرت عبدالله بن حسن کودک هشت سالة امام مجتبی(ع) نیز منسوب است. عبدالله(ع) در شمار آخرین شهیدانی بود که پیش از شهادت امام حسین(ع) در ظهر عاشورا به شهادت رسید.

زهیر، الگوی عاشقی کربلاست. او تا چند روز پیش، از دیدار حسین(ع) هراس داشت، اما پس از آن که به خیمه امام گام نهاد، هراسش به عشقی جاودانه بدل شد. بارقه نگاه حسین(ع) چنان در جانش اثر کرده بود که از همه هستی خود گذشت و از دنیا و خانمان گسست. او در این راه چنان پیش رفت که به یکی از فرماندهان سپاه آن حضرت تبدیل شد.

شيخ طوسى فرموده اند كه: “مستحب است روزه دهه اول محرم و لكن روز عاشورا امساك نمايد از طعام و شراب تا بعد از عصر آن وقت به قدر كمى تربت تناول نمايد.”

شبث بن ربعی کوفی

شبث بن ربعی کوفی، يكى از دعوت شندگان از طرف امام حسينعليه‌السلام بود كه ابن زياد به نزد خود خواست. در ابتدا او خودش را به بیماری زد ولى شب نزد وی رفت و جايزه گرفت و با چهار هزار نفر به كربلا رهسپار شد و روز پنجم محرم سال 61 هجری قمری به كربلا رسيدند.

شبث بن ربعی کوفی مردی منافق و خبيث بود زيرا اول از اصحاب حضرت علىعليه‌السلام بود بعد از خوارج شد سپس توبه كرد بعد براى كشتن امام حسين به كربلا آمد و بعد از وقعه كربلا با جناب مختار به طلب خون امام حسين قيام نمود سپس در قتل مختار حضور پيدا كرد و در حدود سال ۸۰ در كوفه درگذشت.

در خبث اين مرد بى دين كافيست كه صاحب يكى از مساجدى است كه در كوفه بعد از قتل امام حسينعليه‌السلام جهت سرور و خوشحالى از كشته شدن امام آنها را تجديد بنا نمودند آن مساجد عبارتند از مسجد اشعث بن قيس – مسجد جرير بن عبدالله بَجَلى – مسجد سماك بن مخرمه – مسجد شبث بن ربعى (تاريخ كوفه ص ۴۶).

اين مرد ناموفق همان بود كه امام روز عاشورا به او خطاب فرمود:

اى شبث بن ربعى و اى حجّاربن اَبْجر و اى قيس بن اشعث و اى زيد بن حارث مگر شما نبوديد كه براى من نامه نوشتيد كه ميوه هاى اشجار ما رسيده و بوستانهاى ما سبز گشته از براى يارى كردنت لشكرها آراسته ايم.

اين وقت قيس بن اشعث گفت ما نمى دانيم چه مى گوئى لكن حكم يزيد و ابن زياد را بپذير، حضرت فرمود لا واللّه هرگز دست ذلت به دست شما ندهم و از شما هم نگريزم.

مطالب مرتبط