جملات اروین یالوم روانشناس برجسته؛ سخنان آموزنده روانشناسی

اروین یالوم روانشناس و نویسنده برجسته آمریکایی است که کتاب‌های درخشانی همچون وقتی نیچه گریست و درمان شوپنهاور را در کارنامه دارد. ما امروز قصد داریم جملات و سخنان حکیمانه اروین یالوم را برای شما عزیزان بنویسیم. پس اگر شما نیز علاقه‌مند به چنین موضوعاتی هستید، در ادامه متن همراه ما باشید.

سخنان روانشناسی اروین یالوم

شاید بهتر باشد که به عزیزترین و نزدیک‌ترین کسِ خود فکر کنید. عمیق‌تر حفر کنید و پی خواهید برد که کسی که شما دوست دارید، او نیست. چیزی ک شما دوست دارید، احساس مطبوعی است که چنین عشقی را در شما بیدار می‌کند! آدم در نهایت عاشق آرزوها و اشتیاق‌های خود است.

منظورم این بود که برای این که دو نفر برای هم خوب باشند، هر کدام باید ابتدا برای خود خوب باشد. تا موقعی که متوجه تنهایی خود نشویم، از دیگری به عنوان سپری در مقابل تنهایی استفاده می‌کنیم. فقط کسی که بتواند مثل عقاب شجاعانه زندگی کند، قادر است به دیگری عشق پیشکش کند؛ فقط او توانایی دارد که آرزوی یک وجود متعالی را برای دیگری داشته باشد. بنابراین یک زناشویی که انسان نتواند از آن صرف نظر کند، محکوم به شکست است.

انسان در درجه‌ی اول اشتیاق خود را دوست دارد، بعد شخصی را که مشتاق اوست.

من باید قبل از گام برداشتن به سمت «ما» ، «من» می‌شدم.

عجیب است! درست در همان لحظه که من- برای اولین بار در زندگی‌ام- تنهایی‌ام را با تمام هولناکی‌اش قبول می‌کنم، از بین می‌رود! درست در همان لحظه که به شما گفتم تاکنون کسی را لمس نکرده‌ام، می‌گذارم کسی مرا لمس کند. لحظه‌ای غیرقابل توصیف بود. گویی لایه‌ی ضخیمی از یخ شکست و به هزاران قطعه تبدیل شد.

اگر قرار است چیزی محترم و مقدس شمرده شود، صرفا باید این هدیه بدون قیمت، یعنی #هستی باشد. زندگی کردن در ناامیدی به خاطر محدود و متناهی بودن هستی ما، یا به این خاطر که زندگی هیچ هدف والا یا طرحی ندارد، #ناسپاسی نابخردانه ای است. اما تصور خالق مطلق بی انعطاف و اختصاص دادن همه زندگی به عبادت #بی_وقفه وی نیز #بی_فایده است و مانع جاری شدن عشق خواهد شد： چرا آن همه عشق را به خیالی هدر دهیم، وقتی به نظر می‌رسد عشقی ناچیز دور تا دور این کره خاکی موج می‌زند؟ بهتر است راه حل اسپینوزا و اینشتین را دریابیم： خیلی ساده سر را به نشانه احترام خم کن، کلاه خود را برای قوانین ظریف و زیبا و راز سر به مهر طبیعت از سر بردار و آنگاه به دنبال مشغله زندگی خود برو.

شوپنهاور خودش گفته است که جانداران دو پا _اصطلاح شوپنهاور_ نیاز دارند برای گرم شدن با آتش به یکدیگر بسیار نزدیک شوند، هر چند که او در خصوص سوختگی ناشی از مجاورت زیاد با یکدیگر هشدار داده است.

شوپنهاور به #جوجه_تیغی علاقه داشت. آن‌ها برای گرم شدن به یکدیگر خیلی نزدیک می‌شوند، اما از تیغ‌های خود برای حفظ فاصله استفاده می‌کنند. او برای این جدایی و فاصله ارزش قایل بود و برای شادی و خوشبختی به هیچ چیز خارج از خودش وابستگی نداشت.

پیام نیچه به ما این بود که زندگی را به گونه ای زندگی کنیم که تا ابد بخواهیم آن را تکرار کنیم…

زندگی تان را به کمال زندگی کنید و در وقت مناسب بمیرید…

هیچ جایی از زندگی را بدون زیستن پشت سر نگذار.

آنچه در #کودکی می‌آموزی، بهترین یادگیری است. آرتور شوپنهاور هرگز درس‌های اول خود را فراموش نکرد

مطلب مشابه: متن روانشناسی در مورد عشق؛ سخنان ارزشمند درباره دوست داشتن

سخنان روانشناسی نویسنده معروف

زندگی شاد غیر ممکن است؛ بهترین زندگی که بشر می‌تواند به دست آورد، زندگی #شجاعانه است

#عشق_والدین به یکدیگر باعث ایجاد عشق در فرزندان می‌شود……هرچه شخص بیشتر عشق بورزد، بیشتر به روشی عاشقانه به فرزندان خود و یا به هر کس دیگری پاسخ می‌دهد.

……کودکان محروم از دلبستگی عشق مادری، در ایجاد ارتباط لازم برای عشق به خود و باور اینکه دیگران دوستشان دارند و عشق به زندگی و زنده بودن ناتوان هستند. این کودکان، در بزرگسالی افرادی منزوی می‌شوند و اغلب رابطه ای خصمانه با دیگران دارند

مذهب در خود همه چیز دارد：افشاگری، پیش گویی، حمایت حکومت، بالاترین شأن و شهرت… و بیش از همه این‌ها امتیاز ارزشمندی که اجازه دارد آموزه هایش را در سنین حساس کودکی در ذهن حک کند تا تقریبا به عقایدی مادرزادی بدل شوند (آرتور شوپنهاور)

کاش می‌توانستیم زندگی را پیش بینی کنیم، لحظاتی وجود دارد که که به نظر می‌رسد کودکان شبیه زندانیان بی گناهند که محکوم به مرگ نشده اند، اما محکوم به زندگی شده اند و در عین حال از معنای محکومیت خود کاملا ناآگاهند. با این وجود، هر انسانی اشتیاق دارد به کهنسالی برسد… دوره ای از زندگی که می‌توان آن را این گونه بیان کرد： «امروز بد است و هر روز بدتر خواهد شد، تا آنچه بدتر است اتفاق افتد.»

سقراط در این باره (مرگ) خیلی واضح می‌گوید： «برای خوب زندگی کردن، اول باید خوب #مردن را آموخت.» یا سنکا فیلسوف و نویسنده و دولتمرد رومی عنوان می‌کند که ： «هیچ انسانی از طمع واقعی زندگی لذت نمی‌برد، مگر اینکه بخواهد و آماده باشد از آن دست بکشد.»

ما انسان‌ها آنقدر درگیر گذشته و آینده هستیم که فقط می‌توانیم در لحظه #حال اندکی پرسه بزنیم.

اکثر #رنج‌های ما ناشی از این است که با تمایلات و خواسته‌ها برانگیخته می‌شویم و بعد، وقتی خواسته ای برآورده می‌شود، از #لحظه ارضای آن #لذت می‌بریم. لحظه ای که خیلی زود تبدیل به #دلزدگی و کسالت می‌شود و سپس این دلزدگی با بروز و سر برآوردن خواسته ای دیگر متوقف می‌شود. شوپنهاور فهمید چرخه خواستن مداوم، ارضای لحظه ای، دلزدگی و خواسته بعدی، #بیماری_بشر در این جهان است

مطلب مشابه: متن انگیزشی زندگی؛ 60 جملات و سخنان ارزنده و انگیزه دهنده زندگی

وقتی اغلب انسان‌ها در انتهای زندگی خود به گذشته می‌نگرند، در می‌یابند که در سرار عمر عاریتی و گذرا زیسته اند. آنها متعجب خواهند شد وقتی بفهمند همان چیزی که اجازه دادند بدون لذت #قدردانی سپری گردد، همان #زندگی شان بوده است. بنابراین، بشر با حیله #امیدوار بودن فریب خورده و در آغوش مرگ می‌رقصد (آرتور شوپنهاور)

هر چه فرد #دلبستگی بیشتری داشته باشد، بار زندگی سنگین‌تر و دشوارتر خواهد شد و وقتی از این دلبستگی‌ها جدا شود، رنج بیشتری را تجربه خواهد کرد. شوپنهاور و بودا، هر دو اشاره کرده اند که فرد باید خود را از دلبستگی‌های زندگی رها سازد

جملاتی از اروین یالوم، نویسنده و روانپزشک مشهور

اروین یالوم یکی از بزرگترین نویسندگان تاریخ است که جملات به راستی عمیق و جذابی دارد.

اگر به اتفاقات روزانه از دیدگاه #ابدیت بنگریم، به هم خوردن آنها باعث آشفتگی کمتر خواهد شد

انسانی با مواهب ذهنی برتر و استثنایی که شغلی صرفا مفید وادار شود، مانند جامی ارزشمند است که با زیباترین نقش‌ها مزین شده و سپس به عنوان گلدان آشپزخانه به کار رود (آرتور شوپنهاور) انسانی با مواهب ذهنی برتر و استثنایی که شغلی صرفا مفید وادار شود، مانند جامی ارزشمند است که با زیباترین نقش‌ها مزین شده و سپس به عنوان گلدان آشپزخانه به کار رود (آرتور شوپنهاور)

تمام زندگی مانند نمایشی #گذرا است

#آرامش کسی نمی‌تواند توسط دیگری به هم بریزد. این فقط خود هر کس است که می‌تواند مزاحم آرامش خودش شود

فقط باید به زمان #حال عادت کنیم. دیروز و فردا وجود ندارد. #خاطرات گذشته و #آرزوهای آینده فقط #ناآرامی ایجاد می‌کنند. راه رسیدن به تعالی فکری و آرامش در نگاه به زمان حال قرار دارد و اینکه اجازه دهیم زمان حال بدون مزاحمت در درون رود آگاهی مان جریان یابد

اغلب به زنان زیبا فقط به خاطر #ظاهرشان پاداش داده شده و محترم شمرده می‌شوند. این موضوع آنقدر تکرار می‌شود که از #رشد و توسعه در بخش‌های دیگر وجود خود #غافل می‌مانند. اعتماد به نفس و احساس موفقیت آنها سطحی بوده و به اندازه پوست بدنشان عمق دارد و وقتی زیبایی #محو می‌گردد دیگر چیزی برای ارایه ندارند. چنین زنی نه هنر جالب توجه بودن را در خود پرورش داده و نه توانایی توجه به نکات جالب دیگران را دارد

شوپنهاور می‌گوید قطعا برای زنان بسیار زیبا مانند مردان بسیار باهوش مقدر شده است که کاملا در #تنهایی و انزوا زندگی کنند. او اشاره می‌کند که دیگران به دلیل #حسرت و #خشم نسبت به افراد برتر #کور شده اند. به همین دلیل نیز، چنینی مردمی هرگز دوستان صمیمی در بین هم جنسان خود ندارند

مطلب مشابه: سخنان مفید و ارزشمند کوتاه از بزرگان (جملات حکیمانه آموزنده)

فرد عاقل و خردمند، چه زن چه مرد، زندگی خود را صرف تعقیب #محبوبیت نمی‌کند. این سراب و امیدی واهی است. محبوبیت تعیین نمی‌کند چه چیزی درست یا پسندیده است، بلکه کاملا بر عکس محبوبیت نقش یکسان سازی و سقوط دهندگی بی صدا را دارد. خیلی بهتر است که در جستجوی #ارزش‌ها و #اهداف خود باشیم

انسان باید درونی آشفته و ناآرام داشته باشد تا موجب زایش ستاره ای درخشان شود (نیچه)

گل پاسخ داد：شما نادانید! آیا تصور می‌کنید شکوفه می‌کنم تا دیده شوم؟ من به خاطر خودم شکوفه می‌کنم نه دیگران، زیرا مرا شادمان می‌سازد. شادی و سرور من قایم به بودن و شکوفه کردن است (آرتور شوپنهاور) –

هر چه فرد در خود بیشتر داشته باشد از دیگران کمتر خواهد خواست

افلاطون می‌گوید #عشق در وجود کسی است که عشق #می_ورزد، نه در وجود کسی که به او عشق می‌ورزند

عشق، میل شدید و اغوا کردن، این‌ها احساساتی قدرتمند هستند، و بخشی از طراحی نیرومند بقای نوع بشر……ممکن است #ناخود آگاه به اجرا درآیند. اما به طور کلی پرداختن به این احساسات عقل و خرد را از خط خود خارج می‌کند

معتقدم که #خوشبخت‌ترین مردم کسانی هستند که بیشتر از هر چیزی به دنبال #تنهایی و #خلوت می‌روند

فردی که #ثروت_درونی دارد از دنیای بیرون چیزی نمی‌خواهد، مگر موهبت #فراغت بدون مزاحمت که به او اجازه می‌دهد از ثروت درونی، یعنی توانمندی‌های ذهنی خود لذت ببرد

مطلب مشابه: سخنان فلسفی از هگل؛ جملات آموزنده فیلسوفانه از فیلسوف معروف آلمانی

ربکا اولین نفر بود که اظهار نظر کرد： «خیلی راضی و قانع بودن، نیازی اندک به دیگران داشتن، هرگز اشتیاق همراهی دیگران را نداشتن. فیلیپ، این تنهایی و انزواست.»

فیلیپ گفت： «بر عکس، در گذشته در آرزوی همراهی دیگران بودم چیزی را تقاضا می‌کردم که آنها واقعا نمی‌توانستند و نداشتند که به من بدهند. آن موقع بود که #تنهایی را شناختم. با آن کاملا آشنایی دارم. نیاز نداشتن به دیگران هرگز به معنای تنها بودن نیست. #خلوت_گزینی_دلخواه چیزی است که در پی آنم.»

#زیبایی توصیه نامه ای است نامحدود که قلب آدمی را مستعد #تکریم فرد زیبا می‌سازد

آنچه واقعا غیر انسانی حس می‌شود زمانی است که اجازه بدهم بینش ارزشی من تحت تاثیر دیگران بی مقدار مانند چوب پنبه بر سطح آب بالا و پایین رفته و در نوسان باشد

همگی اسیر هستی و زندگی خود هستیم که انباشته از مصیبت‌های اجتناب ناپذیر است. اگر حقیقت هستی و زندگی را از پیش می‌دانستیم آن را انتخاب نمی‌کردیم. شوپنهاور می‌گوید همه ما هم قطارانی بیمار هستیم که همواره به تحمل و عشق همسایگان خود محتاجیم

جملاتی عمیق و فلسفی از اروین یالوم

شادمانی و شادابی دوران جوانی تا اندازه ای ناشی از این حقیقت است که ما در بالا رفتن از تپه زندگی، #مرگ را که در دامنه دیگر تپه قرار دارد، نمی‌بینیم (آرتور شوپنهاور)

#فلسفه ، جاده کوهستانی رفیعی است… جاده ای خلوت که هر چه بیشتر به سمت بالا صعود می‌کنیم، خلوت‌تر می‌گردد. هر کسی که این مسیر را دنبال می‌کند باید بدون #بیم و هراس هر چیزی را پشت سر رها کرده و با اطمینان خاطر راه خود را از میان برف زمستان باز کند… او به زودی جهان را زیر پای خود می‌بیند، سواحل شنی و باتلاق‌ها از دید وی ناپدید می‌شوند، نقاط ناهموار آن هموار می‌گردد، اصوات ناموزون دیگر به گوشش نمی‌رسد، و کروی بودن آن برایش نمایان می‌گردد. او همواره در هوای پاک و سرد کوهستان باقی می‌ماند و می‌تواند وقتی سرتاسر زمین در مردگی و ظلمت شب محصور است، خورشید را نظاره کند

او انسانی خوشبخت است که می‌تواند یک بار برای همیشه از فریب دادن بسیاری از مخلوقات همنوع خود اجتناب ورزد

(آرتور شوپنهاور)

هر کسی به آنچه فاقد آن است عشق می‌ورزد، اما مکررا تاکید می‌کند که در واقع این انتخاب با نبوغ گونه ی انسان صورت گرفته است. بشر با روح گونه و نوع خود تسخیر شده است و این روح بر انسان فرمانروایی می‌کند، انسان دیگر به خود تعلق ندارد… زیرا در نهایت علایق خود را نمی‌جوید، بلکه علایق فرد سومی را جستجو می‌کند که قرار است به هستی پا گذارد

اگر در مورد راز خود سکوت کنم، آن راز زندانی من می‌شود؛ اگر اجازه دهم از دهانم خارج شود، من زندانی آن می‌شوم. بر درخت سکوت میوه‌های آرامش می‌روید (#آرتور_شوپنهاور)

اگر نمی‌خواهیم بازیچه دستان هر فرومایه و مایه تمسخر هر نادانی شویم، اولین قدم خویشتن داری و تنهایی است (#آرتور_شوپنهاور)

مطلب مشابه: سخنان جان لاک فیلسوف معروف؛ جملات ناب فلسفی از پدر لیبرالیسم

ما باید برای آرزوهای خود محدودیت قایل شویم، تمایلات خود را مهار کرده بر خشم خود غلبه کنیم. همواره در ذهن خود این حقیقت را در نظر بگیریم که هر کس تنها می‌تواند سهم بسیار کوچکی از چیزهایی که ارزش داشتن را دارند به دست آورد…

چه فرد خوشبخت بوده باشد، چه بدبخت؛ زندگی او هرگز چیزی بیش از لحظه #حال نبوده، لحظه ای که همواره در حال ناپدید شدن است و اکنون آن لحظه نیز دیگر پایان یافته است

(ناباکوف) زندگی را همچون جرقه ای بین دو منبع تاریکیِ یکسان توصیف می‌کرد. تاریکی قبل از تولد و تاریکی بعد از مرگ. و چقدر عجیب است که ما این قدر اندک برای تاریکی اول و آن قدر زیاد نگران تاریکی بعدی هستیم

می توان #زندگی را با قطعه ای پارچه گلدوزی شده مقایسه کرد که هر کس در نیمه اول عمر خود روی آن را می‌بیند، اما در نیمه دوم پشت آن را. آنچه در نیمه دوم می‌بیند آنقدرها زیبا نیست، اما بیشتر آموزنده است، زیرا او را قادر می‌سازد که ببیند چگونه نخ‌ها به یکدیگر متصل شده اند.

در تبادل نظر مکتوبی از وی (شوپنهاور) سوال شد که آیا ازدواج خواهد کرد؟

_قصد ندارم ازدواج کنم، زیرا تنها باعث نگرانی ام می‌شود.

و چرا این طور خواهد شد؟

_حسودی خواهم کرد، زیرا همسرم به من خیانت خواهد کرد.

چرا این اندازه اطمینان دارید؟

_زیرا لایق آن خواهم بود.

چرا اینگونه است؟

_زیرا ازدواج کرده ام!

شخص باید نسبت به از دست رفتن خودش در مطالب فرعی زندگی آگاه باشد. هایدگر آن راسقوط یا غرق شدن در روزمرگی نامیده است

شادی‌های نسبی از سه منبع ریشه می‌گیرند:

آنچه که فرد هست

آنچه که دارد و

آنچه که در چشم دیگران جلوه می‌کند.

او تاکید می‌کند که ما تنها بر اولی تمرکز می‌کنیم و دومی و سومی، یعنی داشته‌ها و شهرت مان را حساب نمی‌کنیم، زیرا هیچ اختیار و نظارتی بر آن دو نداریم و آنها را می‌توانند از ما بگیرند و از ما گرفته خواهد شد… در واقع «#داشتن» عاملی معکوس در خود دارد. شوپنهاور می‌گوید: «اغلب آنچه ما داریم شروع می‌کند به داشتن ما»

#رنج به دنبال این خطا به وجود می‌آید که بسیاری از ضروریات زندگی، #تصادفی ودر نتیجه قابل اجتناب فرض می‌شوند. خیلی بهتر است که حقیقت را درک کنیم: درد و رنج #ضروری زندگی بوده و غیر قابل اجتناب و گریزناپذیرند. «هیچ چیز جز قالب ظاهری که درد و رنج خود را در آن آشکار می‌سازد، بر پایه تصادف قرار ندارد و رنج کنونی ما جایگاهی را پر می‌کند که بدون آن با برخی رنج‌های دیگر اشغال خواهد شد. اگر چنین اندیشه ای اعتقاد زندگی ما گردد، امکان دارد میزان قابل توجهی #آرامشِ خویشتن دارانه در ما ایجاد کند»

مطلب مشابه: جملات فلسفی از  بزرگان این رشته؛ از سخنان ناب آموزنده سقراط تا آلبر کاموپ

ما باید با حماقت، شکست و شرارت هر انسانی با گذشت بسیار رفتار کنیم. در نظر داشته باشیم که آنچه ما پیش از این در خود داریم به طور ساده شکست ها، حماقت‌ها و شرارت‌های خودمان است.

هر چند که «همه باید در نمایش خیمه شب بازی بزرگ زندگی شرکت کنند و نخی را که با آن ما را به حرکت وا می‌دارند، حس کنند» ، اما در اعتقاد به این تفکر والای فلاسفه که از دیدگاه ابدیت هیچ چیز واقعا مهم نیست و همه چیز در حال گذر است، آرامش و آسودگی وجود دارد

در انتهای زندگی، هیچ انسان صادقی که مالک قوای ذهنی خویش باشد، هرگز آرزو نخواهد کرد دوباره به هستی وارد شود. در عوض بیشتر ترجیح خواهد داد نیستی کامل را انتخاب کند.

آرتور_شوپنهاور

دوستی مهم‌ترین عنصر یک زندگی سعادتمند است

«ما موجوداتی در جستجوی معنا هستیم که باید با دردسر پرتاب شدن به درون دنیایی که خود ذاتاً بی معناست، کنار بیاییم». و سپس توضیح داده ام که برای پرهیز از پوچ گرایی، باید وظیفه ای مضاعف را تقبل کنیم: ابتدا طرحی چنان سترگ برای معنای زندگی ابداع کنیم که پشتوانه زندگی باشد. بعد، تعبیری بیندیشیم تا عمل ابداعمان را فراموش کنیم و خود را متقاعد کنیم که معنای زندگی را ابداع نکرده ایم، بلکه کشفش کرده ایم، به عبارتی این معنا وجودی مستقل دارد.

… بعضی افراد، سراسر زندگی را جنگی کین خواهانه می‌بینند که باید در آن پیروز شد؛ گروهی غرق در نومیدی، تنها رؤیای صلح، رهایی و آزادی از رنج را در سر می‌پرورانند؛ برخی زندگیشان را فدای موفقیت، ثروت، قدرت یا حقیقت می‌کنند؛ برخی دیگر، در پیِ تعالی خویشند و در علتی یا موجودی دیگر – معشوق یا ذات الهی – غوطه ور می‌شوند؛ دیگرانی هم هستند که معنای زندگی را در خدمت به دیگران، در خودشکوفایی یا در آفرینش می‌بینند.

در اصل هر آدمی تو دنیا تنهاست. این سخت هست. ولی این جوریه دیگه و ما باید با این مسئله رو به رو بشیم. به همین دلیل می‌خوام افکار و رؤیاهای خودم را داشته باشم. تو هم باید مال خودت را داشته باشی.

… کم کم فهمیدم برای #مرگ تبلیغ منفی زیاد شده است. گرچه شادمانی کمی در مرگ می‌توان یافت، با وجود این هیولای شروری نیست که ما را به کام خویش و به جایی هولناک و غیرقابل تصور بکشاند. آموختم از مرگ اسطوره زدایی کنم، آن را همان طور ببینم که هست: یک رویداد، بخشی از زندگی، پایان احتمالات بعدی. پائولا می‌گفت: «مرگ رویدادی خنثی است که ما یاد گرفته ایم رنگ ترس بر آن بزنیم.»

ایمان مذهبی همیشه باعث سردرگمی من بوده است، از وقتی یادم هست، آشکارا عقیده داشتم که مذاهب پدید آمده‌اند تا از اضطراب‌های بشری ما بکاهند و تسکینمان دهند، یکبار وقتی ۱۲-۱۳ ساله بودم و در خواربار فروشی پدرم کار می‌کردم، با یک سرباز جنگ جهانی دوم که تازه از جبهه اروپا برگشته بود، درباره‌ی تردیدم به وجود خدا حرف زدم. او در پاسخ، تصویر چروک خرده و رنگ و رو رفته ای از مریم باکره و مسیح به من نشان داد، که در طول جنگ با خود نگه‌داشته بود، گفت: «برگردانش و پشتش رو با صدای بلند بخوان.»

خواندم: «هیچ بی خدایی در سنگر نیست!»

او خودش نیز آهسته تکرار کرد: «درسته، هیچ بی‌خدایی در سنگر نیست، خدای چینی، خدای مسیحی، خدای یهودی و هر خدای دیگری، بلاخره یه خدایی لازمه. بدون خدا نمی‌شه جنگید!»

اگر از بی‌ادبیِ یک آدم بی‌ادب تعجب کردیم، فقط خودمان مستحق سرزنشیم؛ زیرا تعجبمان صرفاً ناشی از شناخت ناقص خودِ ماست.

“فلسفه‌ای برای زندگی (رواقی زیستن در دنیای امروز) | ویلیام ب. اروین

خوب زندگی کردن یعنی ابتدا آنچه ضروری است را اراده کنی و سپس آنچه را که اراده کرده ای دوست بداری.

ما چون پلی هستیم برای رسیدن به چیزی والاتر، هر یک از ما، در فرایند بدل شدن به چیزی هستیم بیش از آن چه تا کنون بوده ایم. نیچه می‌گوید وظیفه ما در زندگی، تکمیل کردن آفرینش و طبیعت خویش است. او دستورالعملی نیز برای اجرای این وظیفه درونی بایسته به ما پیشکش کرده است، نخستین جمله ماندگارش: بشو آن که هستی.

نیچه می‌گوید این وضعیت انسان نمو یافته است که بر سرنوشت خویش، ژرف بنگرد. او می‌دانست نگاه ژرف، اغلب موجب درد است، ولی باور داشت که باید خود را برای تحمل رنج حقیقت بپروریم. خیره شدن به حقیقت آسان نیست. نیچه نوشته است: «این کار همواره چشم انسان را می‌آزارد و در پایان، بیش از آن چه می‌خواسته، می‌یابد.» در نهایت، نجات بخش بزرگ، همانا رنج است که به ما رخصت می‌دهد ژرف‌ترین ژرفاهای مان را بیابیم. دومین جمله ماندگار او این است که: «آنچه مرا نکشد قوی ترم می‌سازد.»

نه در دشت بمان

و نه چندان صعود کن که از دید خارج شوی

بهترین منظره گیتی

در ارتفاعی میان این دو است.

وقتی نیچه گریست (رمانی درباره وسواس)

داستایفسکی می‌نویسد چیزهایی هست که نباید گفت، مگر برای دوستان؛ چیزهایی هست که نباید گفت، حتی برای دوستان؛ و بالاخره، چیزهایی هست که نباید گفت، حتی به خویش!

وقتی نیچه گریست (رمانی درباره وسواس)

باید طوری زندگی کنیم که انگار آزادیم. گرچه نمی‌توانیم از سرنوشت بگریزیم، ولی باید با آن درگیر شویم، باید پیشامد سرنوشت مان را اراده کنیم. باید به تقدیرمان عشق بورزیم.

اگر هرگز کُت‌ها را در نیاوریم و به بازی نپیوندیم، بخش بزرگی از نمایش زندگی را از دست خواهیم داد.

چرا پیش از پایان، به سوی درب خروجی بشتابیم؟!

انسان با استعداد، همچون تیراندازی است که هدفی را می‌زند که دیگران قادر به زدنش نیستند

انسان نابغه، همچون تیراندازی است که هدفی را می‌زند که دیگران قادر به دیدنش نیستند

باید تنها در زمان حال زندگی کنیم؛ دیروز و فردا وجود ندارند؛ خاطرات گذشته و آرزوهای آینده فقط ناآرامی و اضطراب به همراه می‌آورند

رنج‌های بزرگ موجب می‌شوند رنج‌های کوچکتر دیگر احساس نشوند، و برعکس؛

در نبود رنج‌های بزرگ، حتی کوچکترین دردسرها مایه عذاب هستند

بخشی از شادی دوران جوانی ما به این دلیل است که در حال بالا رفتن از تپه‌ی زندگی هستیم

و مرگ را که در آن سوی کوهپایه جا خوش کرده، نمی‌بینیم

اگر رازم را پنهان نگه دارم، آن راز، زندانی من است

اگر بگذارم از دهانم خارج شود، این منم که زندانی آنم

بارِ درختِ سکوت، میوه‌ی آرامش است

درمان شوپنهاور

باید برای آرزوهایمان مرزی قائل شویم، اشتیاقمان را مهار کنیم، بر خشم‌مان چیره شویم

و همواره این واقعیت را در نظر داشته باشیم که هرکس قادر است تنها به سهم کوچکی از آنچه

ارزشِ داشتن را دارد، دست یابد…

شادمانی ما از اینکه بر دیگران برتری داریم، سعادت نیست؛

بچگانه یا بهتر است بگویم بدخواهانه است.

نیازهای شما اندک هستند و به آسانی به دست می‌آیند

پس زندگی خود را با اهداف ناچیزی مانند ثروت و شهرت پیچیده نکنید؛ اینها دشمن آرامش شما هستند

خدا، ما انسان‌ها را شبیه به خود نساخته؛ این ما هستیم که خدا را شبیه خود تصور می‌کنیم

ما تصور می‌کنیم که او موجودی شبیه به ماست ، دعاهای ما را می‌شنود و به آنچه آرزو می‌کنیم اهمیت می‌دهد