شعر اوقات خوش زندگی و چند شعر در مورد حس خوب زندگی و عشق

گلچین شعر اوقات خوش زندگی

در این قسمت مجموعه شعر اوقات خوش زندگی و حس خوب زندگی و عشق را با اشعاری کوتاه و بلند ارائه کرده ایم.

مدار از حسن نیت

دست در کار جهان صائب

که طاعت می کند اوقات را،

خوش نیت افتادن

***

زندگی شاید آن لبخندی ست، که دریغش کردیم
زندگی، زمزمه ی پاک حیات است، میان دو سکوت

***

ما از غمت ای یار، نوشتیم و نوشتیم
از حسرت دیدار، نوشتیم و نوشتیم
“اوقات خوش آن بود که با دوست به سر شد”
بی دوست به ناچار، نوشتیم و نوشتیم
از شعله ی عشقت من و این کِلک شکسته
در آتش و تب دار، نوشتیم و نوشتیم
تا تنگ نگردد دلمان، نام قشنگت
بر هر در و دیوار، نوشتیم و نوشتیم
“ما خانه به دوشان غم سیلاب نداریم”
در کوچه و بازار، نوشتیم و نوشتیم
ما قصه ی خندیدن تو با رقبا را
با دیده ی خونبار، نوشتیم و نوشتیم
صدبار جفا کردی و نادیده گرفتم
از فرط غم این بار، نوشتیم و نوشتیم
راضی که نمی شد دل دیوانه و لجباز
باخواهش و اصرار، نوشتیم و نوشتیم
هی من بنویس و بنویس، اشک کند پاک
این قافیه صدبار، نوشتیم و نوشتیم
“من به خال لبت ای دوست گرفتار…”
حتی به سرِدار، نوشتیم و نوشتیم
روزی که بریدی ز من خسته به پایت
یک روزه ی شک دار، نوشتیم و نوشتیم
شب ها همه در خواب، من و این دل تنها
درفکر تو بیدار، نوشتیم و نوشتیم
برسنگ مزارم بنویسید: نوشتیم
ازعشق تو بسیار، نوشتیم و نوشتیم

شاعر سیدعلی علوی

***

اشعار اوقات خوش زندگی و عشق

زندگی را ورق بزن
هر فصلش را خوب بخوان
با بهار برقص
با تابستان بچرخ
در پاییزش عاشقانه قدم بزن
با زمستانش بنشین و
چایت را به سلامتی نفس کشیدنت بنوش
زندگی را باید زندگی کرد، آن طور که دلت می‌ گوید
مبادا زندگی را دست نخورده برای مرگ بگذاری

***

اوقات خوش آن بود که بادوست به سر رفت

باقی هـــــمـــه بی حاصـلی و بی خبری بود

خوش بود لب آب و گل و سبــــزه و نســـرین

افسوس که آن گنج رواد رهگذری بــــــــــــود

***

دیــــده ام بــر شـــاخه احـســـاســها

می تپــد دل در شمیــــم یاسها

زنــدگــی موسـیـقـی گنـجشـکهاست

زندگی باغ تماشـــای خداســت

***

زندگی چرخش یک قاصدک است
زندگی یک رد پایی است که
بر جاده خاکی فرو افتادست
زندگی بوی خوش نسترن است

***

اگر دانی که دنیا غم نیرزد
بروی دوستان خوشباش و خرم
غنیمت دان اگر دانی که هر روز
ز عمر مانده روزی می شود کم

سعدی شیرازی

***

عشق یعنی گل بجای خار باش
پل بجای این همه ی دیوار باش

عشق یعنی تشنه ای خود نیز اگر
واگذاری آب را، بر تشنه تر

مولانا

***

زندگی خلاصه ایست از:
ناخواسته به دنیا آمدن
ناگهان بزرگ شدن
مخفیانه گریستن
دیوانه وار عشق ورزیدن
و عاقبت در حسرتِ آنچه دل میخواهد
و منطق نمی پذیرد، مُردن..!

***

شعر دو بیتی و کوتاه در مورد زندگی خوش

ای زندگی، تن و توانم همه تو
جانی و دلی، ای دل و جانم همه تو

تو هستی من شدی، از آنی همه من
من نیست شدم در تو، از آنم همه تو

مولانا

***

شعر حافظ در وصف اوقات خوش
آن یار کز او خانهٔ ما جایِ پَری بود

سر تا قدمش چون پَری از عیب بَری بود

دل گفت فروکش کنم این شهر به بویش

بیچاره ندانست که یارش سفری بود

تنها نه ز رازِ دلِ من پرده برافتاد

تا بود فلک، شیوهٔ او پرده دری بود

منظورِ خردمندِ من آن ماه که او را

با حُسنِ ادب شیوهٔ صاحب نظری بود

از چنگِ مَنَش اختر بَدمِهر به در برد

آری چه کنم؟ دولتِ دورِ قمری بود

عُذری بِنِه ای دل، که تو درویشی و او را

در مملکتِ حُسن سَرِ تاجْوَری بود

اوقاتِ خوش آن بود که با دوست به سر رفت

باقی همه بی‌حاصلی و بی‌خبری بود

خوش بود لبِ آب و گل و سبزه و نسرین

افسوس که آن گنجِ روان رهگذری بود

خود را بکش ای بلبل از این رشک که گُل را

با بادِ صبا وقتِ سحر جلوه گری بود

هر گنجِ سعادت که خدا داد به حافظ

از یُمنِ دعایِ شب و وِردِ سَحَری بود

***

زندگی در بردگی شرمندگی است
معنی آزاد بودن زندگی است

سر که خم گردد به پای دیگران
بر تن مردان بود بار گران

بنده حق در جهان آزاده است
مست وی فارغ ز جام و باده است

خلیل الله خلیلی

***

به پاسبانی اوقات خویش مشغولم

به هیچ کار جهان، هیچ کار نیست مرا

یکی است مطلب من چون موحدان جهان

دو چشم در ره مطلب چهار نیست مرا

***

اشعار زیبای حس خوش عشق و زندگی

بی حاصلست یارا اوقات زندگانی

الا دمی که یاری با همدمی برآرد

دانی چرا نشیند سعدی به کنج خلوت

کز دست خوبرویان بیرون شدن نیارد

***

زندگی زیباست چشمی باز کن
گردشی در کوچه باغ راز کن

***

زندگی، سبزترین آیه، در اندیشه ی برگ
زندگی، خاطر دریایی یک قطره، در آرامش رود
زندگی، حس شکوفایی یک مزرعه، در باور بذر
زندگی، باور دریاست در اندیشه ی ماهی، در تنگ
زندگی، ترجمه ی روشن خاک است، در آیینه ی عشق

***

طلا رنگ می‌ بازد
مرمر خاک می‌ شود
فولاد زنگ می‌ زند
نابودی با همه چیزی است در این جهان
تنها اندوه است که پایدار است
تا زمانی که واژه باشکوه بماند