متن برای روز ولادت امام حسین (ع) + جملات کوتاه و ادبی برای تولد سالار شهیدان

متن و جملات ویژه روز ولادت حضرت امام حسین (ع)

در این قسمت چند متن و جملات زیبا برای روز تولد امام حسین در روز سوم شعبان آماده کرده ایم. امام حسین (ع) در سال چهارم هجری متولد شدند. در این بخش جملات زیبای تبریک ولادت امام سوم یشعیان به زبان و بیان های مختلفی مانند تاریخی، ادبی و کوتاه را می خوانید و امیدواریم مورد توجه شما عزیزان قرار بگیرد.

امام حسین سرور و سالاد شهدا نوه پیامبر اسلام (ص) و دومین فرند حضرت علی (ع) پس از حضرت حسن (ع) است. مادرش حضر فاطمه (س) است و در شهر مدینه به دنیا آمدند.

عظمت روز سوم شعبان را باید به‌ عنوان پرتوی از عظمت حسین‌بن‌علی به‌حساب آورد و به‌شمار آورد؛ روز بزرگی است.
در این روز کسی متولد شد که سرنوشت اسلام، به او، به حرکت او، به قیام او، به فداکاری او، به اخلاص او بسته بود.

پاره تن پیامبر صلی الله علیه و آله

به پیامبر صلی الله علیه و آله خبر دادند که امّ ایمن شب و روز گریه می‌کند، وی را به حضور آوردند، پیغمبر صلی الله علیه و آله پرسیدند: چرا گریه می‌کنی؟
گفت: خوابی دیدم که بسی دردناک است.
فرمودند: خوابت را بگو.
گفت: بر من سخت و ناگوار است که خواب را بر زبان آورم.
فرمودند: خوابت آن گونه نیست که تو می‌پنداری؛ آن را بگو.
گفت: خواب دیدم که پاره‌ای از پیکرت جدا شد و در خانه من افتاد.
پیامبر لبخند زده و فرمودند: آسوده باش، فاطمه پسری به نام حسین به دنیا می‌آورد که تو او را پرورش می‌دهی و نگهداری‌اش می‌نمایی و او پاره تن من است که در خانه تو خواهد بود.
روز هفتمِ ولادت، أمّ ایمن حسین علیه السلام را به بغل گرفت و نزد رسول خدا صلی الله علیه و آله آمد. پیامبر با خوشحالی بسیار فرمودند:«مَرْحَبا بِالْحامِلٍ وَالْمحْمُولِ، هذا تَأْویلُ رُؤیاکِ»؛ آفرین بر تو و کودکی که در بغل داری، این است تعبیر خوابی که دیده بودی.

متن ویژه ولادت امام حسین (ع)

محبت شدید پیامبر صلی الله علیه و آله

رسول خدا صلی الله علیه و آله نسبت به حسین علیه السلام محبت شدیدی داشت و در مناسبت‌های مختلف و حوادث زیادی با رفتار و گفتار گرانمایه‌اش این محبت را ابراز می‌داشت.
ابوهریره می‌گوید: با دو چشمان خود دیدم و با دو گوش خود شنیدم که رسول خدا صلی الله علیه و آله، دو دست حسین علیه السلام را در دست نهاده بود و پاهای حسین علیه السلام بر قدم‌های پیامبر صلی الله علیه و آله قرار داشت، پیامبر صلی الله علیه و آله فرمود:«تَرَقَّ عَیْنَ بَقّة» بالا بیا کوچولو!
حسین علیه السلام بالا آمد تا قدم‌هایش را بر سینه مبارک پیامبر صلی الله علیه و آله نهاد، سپس پیامبر صلی الله علیه و آله فرمود: دهانت را باز کن، وقتی حسین علیه السلام دهانش را باز کرد، حضرت رسول صلی الله علیه و آله دهان حسین علیه السلام را بوسید و فرمود:«اَللّهُمَّ اَحِبَّهُ فَإِنّی اُحِبُّهُ» خدایا! حسین علیه السلام را دوست بدار، من او را دوست دارم. پس هرکه مرا دوست دارد، باید این دو (امام حسن و امام حسین) را دوست بدارد.

امشب زمین و آسمان پر شور و شعف شده است و تمام عرشیان برای زیارت صف بسته‌اند.
امشب شاه نجف بر عاشقان عیدی میدهد زیرا مظهر عزت و شرف به دنیا آمده است.

سوگ ولادت

علی بن الحسین علیه السلام، از اسماء بنت عُمَیس چنین نقل می‌کند:
من در ولادت حسن و حسین علیهماالسلام، قابله جده‌ات ـ فاطمه علیهاالسلام ـ بودم … وقتی حسین علیه السلام به دنیا آمد، رسول خدا صلی الله علیه و آله به سراغ من آمد و فرمود: ای اسماء! فرزندم را بیاور.
من حسین را در پارچه سفیدی پیچیدم و او را به دست رسول خدا صلی الله علیه و آله دادم. پیامبر گرامی اسلام در گوش راست او اذان و در گوش چپ او اقامه گفت و در دامنش نهاد و گریست.
عرض کردم: پدر و مادرم به قربانت! چرا گریه می‌کنی؟!
فرمود: بر این پسرم.
عرض کردم: او که هم اکنون به دنیا آمده است.
فرمود: ای اسماء! این پسرم را گروه ستمگران می‌کشند. خداوند شفاعتم را به ایشان نرساند.
آنگاه فرمود: ای اسماء! این مطلب را به فاطمه مگو، چون او تازه فرزند به دنیا آورده است…
(امام سجاد می‌فرمایند) پرسیدم: آیا با همه کوشش‌ها، این راز دردناک از زهرای مرضیه مکتوم ماند؟
اسماء ادامه داد: نه به خدا سوگند! چگونه پوشیده بماند در حالی که هر روز گروه فرشتگان شرفیاب می‌شدند و خبر شهادت حسین عزیز را می‌آوردند و ماتم او را ساعت به ساعت تازه می‌کردند.

ماه روی مصباح هدی در آسمان مدینه نمایان شد و زمینیان، آسمانیان، پیران و جوانان همه از نور چشم رسول، فرزند علی و فاطمه مددد می‌گیرند.
ولادت امام سومین امام حسین (ع) مبارک.

شور یک تولد

این شب‏‌ها، مدینه فرشته‌باران است و هوا بوی بشارتی سبز و سرخ می‌‏دهد؛ بوی مراتع سبزی که غروب، به تماشایشان نشسته باشی. زمین، شانه‏‌هایش را برای قدوم آسمانی فرزند خورشید، تکانده است و یحیی ابن زکریا، از پس ِ پرده‌‏های غبارآلود تاریخ، دوباره متولد خواهد شد.
ام ایمن، تمام دیشب را نخوابیده و گریه‏‌اش، برای لحظه‏‌ای بند نیامده است. چند روزی بیشتر به سوم شعبان سال چهارم هجری نمانده و التهاب غریبِ اشیا و بهت ثانیه‏‌ها و دقیقه‌‏ها، بوی تردید دارد. هوا رنگِ دلهره به خود گرفته است و خاک، سرخی شرم.
حسین علیه‏ السلام، بر زمین قدم بگذارد؟ زمینی که رسم مهمان‏‌نوازی آسمانیان نمی‌‏داند؟! زمینی که یک‏‌بار برای همیشه، مسیح را در آن میزبانی کردند؟! زمینی که یحیی ابن زکریا را بر عرصه‏‌اش سر بریدند و برای پلیدی بردند که حکم قتل زندگی را صادر کرد؛ زمینی که…
ام ایمن، تمام دیشب را نخوابیده و گریه‌اش لحظه‌‏ای بند نیامده است. او در عالمِ رؤیا، پاره‏‌ تن پیامبر را در خانه خود یافته است. چه چیز وحشتناک‏‌تر از آلوده شدن خانه‏‌اش به خون پیامبر؟! اعضای تن پیامبر، در خانه او چه می‏‌کنند؟! ام ایمن، آن‏قدر پریشان است که تمام همسایه‌‏ها را هم نگران کرده و به سراغ پیامبر فرستاده است.
پیامبر این روزها در انتظار یکی از بهترین ساکنان روی زمین است و چشم انتظار یکی از برترین جوانان اهل بهشت دارد و چشم در راه طاووس ِ اهل بهشت، کشتی نجات، ستاره امان اهلِ زمین و بیشترین سهم خود را از گل‏‌های روی زمین دارد.
ام ایمن تمام دیشب را نخوابیده است… و پیامبر خوابِ او را این‌‏گونه تعبیر می‏‌کند که:«ای ام ایمن، به زودی فاطمه فرزندی به دنیا می‏آورد که تو دایه او خواهی بود و به او شیر خواهی داد پس بعضی از اعضای پیکر من و پاره تن من در خانه تو خواهد بود…»
ام ایمن شاد می‌شود و نوری به روشنایی حضور حسین علیه السلام بر قلبش می‌تابد.

میلاد حسین نوگل زهرا شده امشب

گیتی ز رخش طور تجلا شده امشب

ده مژده ی جانبخش بعالم ز قدومش

زیرا که در رحمت حق واشده امشب

میلاد امام حسین (ع) مبارک

بهارهای شگفتی در راهند

فردا گلی می‏‌شکفد که بادها را پرپر می‏‌کند. بهارهای شگفتی در راهند؛ این را من نمی‏‌گویم؛ آسمان می‏‌گوید با هزاران بهاری که دیده است.
بهارهای شگفتی در راهند؛ این را زمین می‌‏گوید؛ زمین که مادر همه بهارهای آمده است. زمین که آبستن بهارهای شگفتی است که در راهند.
فردا گلی می‏‌شکفد که گل‌‏ها به پیشواز آمدنش، پرپر می‌‏شوند. درخت‌‏ها، سجده می‏‌کنند مقدمش را، کوه‏‌ها سر بر آستان کرم او می‏‌گذارند و دریاها، وام‏‌دار زلال چشمانش می‏‌شوند.
فردا گلی می‏‌شکفد که عطرش از همه پنجره‌‏های بسته عبور خواهد کرد؛ از همه دیوارهای سنگی، برج‏‌های بتُنی، خیابان‌‏های تاریک، کوچه‏‌های رنگ و رو رفته. فردا گلی می‏‌شکفد که پنجره‌‏ها را باز خواهد کرد و آینه‌‏ها را شفاف.
فردا گلی می‏‌شکفد که ابرها را به باران دعوت می‏‌کند، باران را به زمین تشنه می‌‏فشاند، گل‏‌ها را می‌‏رویاند و خورشید را صدا می‌‏کند تا رنگین‏‌کمانی شگفت، شرق تا غرب زمین و آسمان را به هم بدوزد؛ رنگین‏‌کمانی زیباتر از همه آذین‏‌ها و خیر مقدم‏‌ها، رنگین‏‌کمانی که مزین به نام زیبای زیباترین گل دنیاست.
فردا باران می‏‌بارد، گلی می‌‏شکفد. مردی می‌‏آید؛ فردا مردی که قرار است در باران بیاید، خواهد رسید؛ بعد توفان می‌‏گیرد، باران تند می‌‏بارد.
فردا، گلی می‌‏آید؛ گلی که کشتی‌بان «سفینه النجاه» است. می‌‏آید و آرامش را به دل‏‌های عاشق می‏‌آورد و منتظران را سوار می‏‌کند.
فردا گلی می‏‌شکفد که بادها را پرپر می‏‌کند. توفان، تاب ایستادگی در برابرش را ندارد؛ پرپر می‏‌شود، نسیم می‌‏شود و به پای مبارکش بوسه می‌‏زند: «السلام علیک یا سفینه النجاه».

مطلب مشابه: شعر در مورد امام حسین (ع) و شهیدان کربلا + اشعار غمگین کربلا و ماه محرم

قدم نورسیده آفتاب

قدوم نورسیده آفتاب را ملائک بی‏‌شمار، به تبریک آمده‏‌اند و بر بام خانه دختر خورشید، بال می‏‌افشانند. از بهشتِ دامان بتول، بهاری سرزده است و خانه علی و زهرا، امروز، خانه تمام شادی‌‏‌ها و دست‏‌افشانی‏‌‌هاست.
خدا، لبخند می‏‌زند این روز شگفت را و مرد تنهای نخلستان‌‏ها، به نسل سبز این کودک می‌‏اندیشد. به نور ممتدی که سینه به سینه، تا قیامت خواهد رفت؛ «وَلَو کَرِهَ الْکافِرُون».
عاشورا متولد شد اتفاق کمی نیست… بگذار تمام کائنات بدانند آغاز تو را! دو دریای آبی، به هم آمیختند و در پیوند خدایی و زبان‌زدشان، اقیانوسی پدید آمد که تاریخ را دیگرگونه خواهد کرد.
بگذار از امروز، همه شمشیرها، خود را مهیا کنند! بگذار لب‏‌ها برای تشنگی، آب‌دیده شوند! بگذار کفر، ازهم‏‌اکنون، دست به کارِ تیز کردن تیغ کینه باشد و ایمان، کوه صبرش را به شانه‏‌های تو تکیه دهد!
تاریخ، در راه است تا با خون معصوم تو، خود را رقم زند. حادثه‌‏ها در راهند. آب‌‏های متلاطم و دست‏‌های جفاپیشه‏‌ای که سدِّ سیراب شدن‏‌اند، توفان خونخواهی حق و رسوایی باطل، خطبه‏‌های بلیغِ روسیاهی کفر، قرآن فصیح بر منبر نیزه‏‌ها و خدایی که دلشدگانِ زخم‏‌خورده را خود به پرسش و مرهم می‏‌آید؛ همه در راهند.
تو، مولود عشق، امروز، در آغوشِ مادر، مهیّای فردای خونخواهی و «هل من ناصر» باش! لبخند بزن، تا خون در رگ‌‏های طبیعت جاری شود! لبخند بزن، تا خدا به یمن آمدن تو، اهالی روزگار را امان دهد! لبخند بزن، تا همه بدانند «عاشورا» متولد شد.

بشارت به زمین و زمان

تاریخ را بشارتِ ظهور، آب را بشارتِ تولد روشنی باد و تاریخ را بشارتِ ظهورِ یک تحول جاویدان! زمین، تندتند نفس می‌‏زند و صدای گام‌های روشنی از دور می‏‌آید؛ از سمتِ افق. آب، چند چنگ بر گلو دارد و سخت احساسِ تشنگی می‏‌کند. شمشیرها، در اعماق تاریخ، سر خم می‌‏کنند و نیزه‌ها در آسمان زار می‏‌زنند.
فرشته‏‌ها، لحظه‏‌ای لبخند می‏‌زنند و لحظه‏‌ای بغض می‌‏کنند. بعدها پیامبر، بشارت امتداد سرخی صبح را تا بی‏‌نهایت می‏‌دهد. و بعدها، چهره شفق‏‌گونِ صبح، روی نیزه، شکستِ شمشیر مقابل خون را فریاد می‏‌کند.
«سلام بر تو روزی که متولد شدی و روزی که از دنیا رخت بستی و روزی که دوباره زنده مبعوث می‌‏شوی».
خجسته باد آمدن سومین بهار ولایت و مبارک باد این طلوع سبز بی‌‏پایان؛ میلاد لاله‏‌ترین سرور جهان بر تمام عزت‏‌مداران و دوستدارانت مبارک باد!

مطلب مشابه: شعر تک بیتی در مورد امام حسین + 30 تک بیتی زیبا و ناب

شفیع قیامت

روز ولادت حضرت امام حسین روزی عجیب است. حسین، تنها واژه‌‏ای است که وقتی زاده شد، برخاست؛ مثل عطر، وقتی که سرِ مظروف آن را جدا می‌‏کنند و سرریز می‌‏شود.
تکرار نام «حسین» بر نوارهای سبز دیوارهای مسجد، یادمان داد که او بیش از یک نفر بود. نام زیبای «حسین» را باید آن‏قدر نوشت، تا محراب و جانماز و نقش اسلیمی طاق‏‌نماهای زمین، به ناتمامِی آن حضرت اقرار کنند؛ یا حسین!
در آن نفس که بمیرم در آرزوی تو باشم
بدان امید دهم جان که خاک کوی تو باشم
به وقت صبح قیامت که سر ز خاک برآرم
به گفت‏‌وگوی تو خیزم به جست‏‌وجوی تو باشم

متن مذهبی ویژه تولد امام حسین(ع)

در دوستیِ حسین

هیچ سجاده‌‏ای باز نشد که نام تو را رمز عبور خود نکرد، یا حسین!
خاکِ تو، آبروی سجده من است و آب، با تولد تو، در فرهنگ لغات دلم، هم‏‌خانواده حسین شد.
آن‏که تو را زیارت کند، هزار هزار درجه نزد خداوند به او عطا کنند؛ چراکه باران مهرِ تو، پوسته سخت دانه دل را می‏‌شکافد.
یا حسین! از قرن‏‌های آن سوی تقویم، وقتی نوازشِ نور تو در رگ‏‌هایمان جاری می‏‌شود، چه تماشا دارد لذت گم شدن و غرق شدن در اسمت!
در روز ولادتت به آبرویت قسم ما را از درگاهت مران و از خوان کرم خود ما را بهره‌مند ساز.

دریایی به نام حسین

می‏‌گویند:«پایان شب سیه سپید است» و ازاین‏ رو، خورشید تو دوبار، متولد شد؛ یکی در خانه فاطمه و دیگربار بر نیزه‏‌های شبزدگان.
روزی که عطر تو در ایوان ملائک پیچید، ملائک، تبریک‏‌گویِ پروردگارِ تو بودند، تا ذرات جهان، به سجود درآمدند و تو را ذکر گفتند؛ «یاحسین».
خداوند، تو را آفرید تا از رعدِ گریه‌‏های شبانه علی، بارانِ رحمت خود را بر زمین ببارد و به ازای هر قطره اشک علی، دریایی به نام حسین را هدیه کند.
میلادت مبارک یا ثارالله…

سلام بر امام حسین

سلام بر تو که گلویت، بوسه‌‏گاه پیامبر بود. ای خلاصه فاطمه و علی! بر ما بتاب که در تیرگی خاک، بی‏ آفتاب یاد تو، پامال عبور روزهاییم و تنها عشق است که می‌‏تواند در تعریف تو، قد راست کند. امروز، خانه محقر علی، در آفتاب جمال تو، به مرکزیّت عالم، شناخته خواهد شد و نورِ سرگردانِ حسین که سال‏‌ها پیش از خلقت آدم در افلاک غوطه می‏‌خورد، در قاب جسم خویش، حلول خواهد کرد. بیا ای هم‏‌کلام جبرئیل و پیمبر، که عشق تو، هول قیامت و سکرات مرگ را بر ما آسان می‌‏کند.

***

مطلب مشابه: متن تبریک روز پاسدار و ولادت امام حسین (ع) + جملات و عکس نوشته های تبریک

هر آنکه به راه امام حسین راهی است، از هر گمراهی به دور بوده و غم عالم به دل او راه ندارد

میلاد سومین امام شیعیان، شاه کربلا حضرت امام حسین (ع) مبارک باد

***

با شادی در آسمان دل‌ها طلعت مهتاب جلوه شده است

ای یاران گل بریزید که تولد حضرت ارباب آمده است

ولادت رهبر و سَروَر کُلّ کائنات، امام حسین (ع) بر شیعیان راستین آن حضرت مبارک باد

***

دیدم همه جا بر در و دیوار حریمت

جایی ننوشته ست “گنهکار نیاید ”

میلاد سرور عالمین، اباعبدالله الحسین (ع)، کشتی نجات و چراغ هدایتگر مبارک باد

***
السلام علی الحسین

و علی علی بن الحسین

و علی اولاد الحسین

و علی اصحاب الحسین

میلاد عزیز دردانه رسول الله (ص)، گل زهرا (س)، کعبه دل‌ها، حسین بن علی (ع) بر دوستداران خاندان عصمت و طهارت مبارک.

***

متن و جملات تبریک ولادت امام حسین

در سوم شعبان که همه لطف و صفاست

میلاد پر افتخار شاه شهداست

در حیرتم از این که بُوَد وقت سرور

یا موسم سوز و گریه و شور و نواست

میلاد حضرت اباعبدالله الحسین (ع) بر عاشقان جهان مبارک

***
میلاد حسین خون بهای دین است

این عید، حیات شیعه را تضمین است

امروز فرشتگان به هم می‌گویند

احیاگر آئین محمد این است

میلاد خط سرخ عشق، سومین پرچم دار قله امامت و دیانت، آقا اباعبدالله الحسین مبارک باد

***

آفتابی که چنین چهره تابان دارد

صد چو مه عاشق سرگشته و حیران دارد

پرچم سلطنت عشق برافراشت شهر

کز شرف خاک درش فخر به کیهان دارد

فرا رسیدن میلاد با سعادت امام حسین (ع) بر رهروان راه ایشان مبارک

***
امید است آن که حق با این همه گمراهیم بخشد

نه فروغ معرفت از عشق ثاراللهیم بخشد

گنهکارم ولی دیوانه عشق حسینم من

خدا شاید گناهم را به خاطرخواهیم بخشد

ولادت سید و سالار شهیدان، حضرت اباعبدالله بر عاشقان آن حضرت مبارک

***

میلاد حسین نو گل زهرا شده امشب

گیتی ز رخش طور تجلی شده امشب

ده مژده جان بخش به عالم ز قدومش

زیرا که در رحمت حق وا شده امشب

میلاد امام حسین (ع) مبارک

***
ز گلزار نبی و بوستان حیدر و زهرا

گلی بشکفت با بوی خوش و با چهره‌ی زیبا

شنیدستی که با یک گل نمی‌گردد بهار؟ اما

گلستان گشته از این گل، همه دنیا و ما فیها

فرارسیدن ولادت با سعادت امام حسین (ع) بر شما و خانواده محترمتان تبریک و تهنیت باد

***

سومین روز ز شعبان چون برآمد خورشید

سومین شمس ولایت ز افق چهره گشود

روز میلاد همایون حسین ابن علی است

باد بر خلق جهان مقدم پاکش مسعود

ولادت با سعادت امام حسین (ع) بر شما مبارک

***

امشب که فضا پر است از بوی حسین

عطر گل سرخ آید از سوی حسین

ای فطرس پر سوخته احرام ببند

از بهر طواف کعبه‌ی روی حسین

میلاد امام حسین (ع) مبارک