عکس نوشته اعتکاف برای پروفایل + متن دعا مخصوص این روز

اعتکاف، از نظر لغوی به معنی درنگ کردن و ادامه دادن است. در دین اسلام، منظور از اعتکاف آن است که شخص به منظور عبادت در مسجد متوقف شود. اعتکاف‌کردن در صورت نذر بر شخص واجب می‌گردد. گلچین عکس نوشته عای مراسم اعتکاف برای پروفایل به همراه متن های زیبا و دعای مخصوص این روز را در این مطلب گردآوری کرده ایم و امیدورایم مورد توجه شما عزیزان قرار بگیرد.

عکس نوشته و متن اعتکاف

بوی عشق می آید
بوی زیبایی، بویی از جنس عطر بهشت،
بویی از جنس دوستی عاشقانه، بویی از جنس راز و نیاز، و نزدیکی به معبود.
از سفرت چه خبر؟
فدای اشک چشمان معتکف،
به آن که گدای خانه اش بودی دعایم کن!

باز هم بهار رجب
بازهم انتشار عطر دل انگیز معنویت در فضای جامعه
باز هم طنین صدای شادی کعبه در استقبال از میلاد مولودش!
همان مولودی که در شب ولادتش خدا جشن مهمانی می گیرد
تمام عاشقان آن مولود، مهمان خدایند در خانه ی خدا، مسجد
و چقدر با شکوه است علنی ترین جشن خدا به یمن تولد کودکی که ابر مرد آفرینش است
و چه سعادتمندند دعوت شدگان این جشن
خوش به حال معتکفین …

امام زمان ناظر است و می‌بیند. انتخابات شما را امام زمان دید؛ اعتکاف شما را امام زمان دید…
امام زمان از هر آنچه که نشانه ی‌ مسلمانی‌ و نشانه ی‌ عزم راسخ ایمانی‌
در آن هست… خرسند می‌ شود.

یک موقع هست که دنبال مجرمی می گردند و پیدایش می کنند، به او می گویند مثلاً اینقدر باید زندانی شوی، یک موقع هم هست که خودش خودش را معرفی می کند، بین اینها تفاوت است. همیشه دستگاه های قضایی با او کسی که خودش را معرفی می کند جور دیگری تا می کنند. با آنی که اهل «حاسبوا قبل أن تحاسبوا» است باید بهتر راه بیایی، چون ایرادش را پذیرفته و خودش را تسلیم کرده است. ویژگی معتکفان هم این است که خودشان خودشان را تسلیم می کنند.

نردبان دلم شکسته است، میشود برای من کمی دعا کنی؟
یا اگر خدا اجازه میدهد بجای من خدا خدا کنی؟
راستش دلم مثل یک نماز بین راه خسته و شکسته است
میشود برای بیقراری دلم سفارشی به آن رفیق باوفا کنی؟
التماس دعا

جملات و متن های مخصوص اعتکاف

اعتکاف یعنی یه دریا پاکی
یه دنیا صمیمیت با خالق و دلدادگی
یه خلوتگاه دلنواز با معشوق لا یتناهی
یه عالمه زیبایی با همه سادگی

سه روز خلوت و خلسه ، سه روز راز و نیاز
سه روز روزه و قرآن ، سه روز ذکر و نماز
خراب کن همه‌ی آنچه را که من چیدم
ولی به رسم خدایی خود از دوباره بساز

فرصتی دوباره
فرصتی می‌خواهی تا فارغ از هیاهوی پایان‌ناپذیر زندگی، چند روزی با خودت خلوت کنی.
فرصتی می‌خواهی تا بر سفره عشق میهمان شوی و جامه تعلقات برکنی، با خدای خویش خلوت کنی و پا به پای ام داود، زیارت رجبیه بخوانی.
فرصتی می‌خواهی تا معتکف کوی عشق شوی.
اعتکاف، فرصت خلوتی عاشقانه است.
اعتکاف، استوارسازی شانه‌های لرزانی است که از بار سنگین گناه، دیگر قامت ایستادن ندارد.
اعتکاف، سجده دوباره فرشتگان است بر اشک‌ها و ندبه‌ها و سجده‌های آدمیان.
اعتکاف، احرامی‌ست در میقات حضور، با نور و شعور.
اعتکاف، تطهیر قلب‌هاست در سجاده سبز «توبه».
اعتکاف، گستره محراب عشق است در کوی دوست؛ عشقبازی روح است دور از نفسِ سرکش، در سبزترین مکان، در نورانی‌ترین زمان.
اعتکاف، تلاوت «آیه‌های سوره حضور است» در سجاده اشک.
اعتکاف، لبیک لب‌هایی است که عاشقانه به زمزمه نیایش، روح پریشان خود را شستشو می‌دهند.
اعتکاف، تفرج روح است در خلوت عشق.
اعتکاف؛ یافتن حقیقت پنهان روح است در فراموشی نفس.
اعتکاف، بهترین بهانه برای صعود به ملک نفسانی و بازگشت به فطرت رحمانی است.
اعتکاف، غوطه‌ور شدن در دریای روشن امید است؛ فرصت سبزی است برای آموختن طریقت دلدادگی و رسم و راه عاشقی.
اعتکاف، بریدن است و وصل شدن؛ پایان است و آغاز.
اعتکاف، شکستن است و پیوند خوردن؛ شکستن قفس نفس و پیوند خوردن به آسمان.
اعتکاف، میقاتی است دوباره.
اعتکاف، تمرین خودسازی است.
اعتکاف، مبارزه برای رسیدن به یقین است.
اعتکاف، فرصتی است برای سبز شدن.
نویسنده: فاطمه حیدری

عکس پروفایل اعتکاف

ذرات منتشر نور
گم می‌شوم در ازدحام شهر.
خسته‌ام.
نشانی خانه‌ام را به خاطر نمی‌آورم
تشنه‌ام؛
تشنه یک دقیقه آرامش
خسته لحظه‌ای حتّی
چشمانم به دنبال سرپناهی می‌گردد؛
سرپناهی که از این هیاهو دورم کند
خلوتی که در آن به خود بیاندیشم
به نشانی خانه‌ام.
نور سبزی از گلدسته‌های مسجد جامع شهر به چشمم می‌خورد،
بی‌اختیار به سویش کشیده می‌شوم
زمزمه «اَللهُمَّ لَکَ الحمد» به گوشم می‌خورد
نوای «لَکَ المَجْدُ و لَکَ العِزّ»، از خود بی‌خودم می‌کند
چشم که باز می‌کنم، من هستم و خیلِ عاشقان الهی
من هستم و صف به صف تسبیح و نماز و استغاثه
اکنون سه روز است با توام؛
هم‌صحبت تو و هم‌خانه تو.
سه روز است میهمانِ توام و تو همچنان مهربان‌ترین میزبانِ دنیایی.
کم‌کم نشانی خانه‌ام را به یاد می‌آورم:
من اهل ایمان بودم؛ همسایه خورشید
عشق، در دو قدمی من جوانه می‌زد
یقین، پشت خانه‌ام اُردو زده بود
باید بروم.
نویسنده: باران رضایی

عکس نوشته مذهبی اعتکاف ماه رجب

روزهای وصل و عشق
شولایی از نور بر شانه‌ات می‌اندازی و دست در دست عاشقان طریق، در حلقه مشتاقان به سماعی ازلی دست می‌گشایی.
پایکوبی می‌کنی در فضایی که از هر زاویه‌اش، عطر خاص‌ترین دقایق هستی جاری‌ست.
دست افشانی می‌کنی در لحظاتی که هیچ کس را بدان راه نیست.
شعله روشن کرده‌ای با دستان نیازی که به درگاه خداوند دراز کرده‌ای.
دستان قنوتت، چونان پروانه‌ای سبک‌بال در فضای قرب بال گشوده‌اند؛ آزاد و رها.
با فکر رسیدن به معبود در ذهن، تو را همراه خویش بالا می‌برند. دستان نیازت طلب می‌کند نازی را که خداوند بر عاشقان خویش عنایت کرده است.
و تو همراه دیگر عاشقان حلقه شوق، چشم بر الطاف الهی دوخته، بر لب جاری می‌کنی ذکر سبزی را که جز تقاضای قرب الی الله نیست.
تو خدا را می‌خوانی تا خداوند نیز تو را بخواند و در آغوش لطفش جای دهد تو را
«ادعونی استجب لکم»
و تو می‌خوانی خدای خویش را.
و تو صدا می‌زنی خالق زمین و زمان را.
و تو طلب می‌کنی لطف بی‌کران پدید آورنده آفرینش را.
و تو بازگو می‌کنی نیاز ازلی خود را به خداوندت، به معبودت؛ به او که لایق ستایش است و سزاوار تمجید، به او که کریم است و رحیم، به او که بزرگوار است و ستّار.
تو با دیگر عاشقان حلقه شوق در روزهایی سبز، در روزهایی که معتکف حرم عشق یار شده‌اید، خدای را می‌جوئید.
این روزها را غنیمت می‌دانید و به اعتکاف می‌نشینید روزهای سپاسگزاری از خالق خویش را.
تو به جمعی می‌روی که در عین کثرت، اوج وحدت است.
سه روز با خودت خلوت می‌کنی تا در خدا غرق بشوی و در تفکری عمیق به سر ببری؛ تفکر در ذات الهی.
این روزهای بلند مرتبه را قدر می‌دانی؛ روزهایی که به عطر دل‌انگیز روزه داری تو و همراهانت آغشته است و با مُهر سبز تبسم، روزه‌هایتان رنگ و بویی خاص می‌گیرد، روزهایی که نمازهایت آنقدر به خدا نزدیک می‌شوند که صدای لبیک را به گوش خویش به وضوح می‌شنوی، روزهایی که تو را خوانده‌اند به خلوتی برای تفکر در معنای حقیقی شوق، وصل و عشق….
نویسنده: امیر اکبرزاده

دل کندن از خاک
«یا ذا الجلال و الاکرام»!
امروز را عید تطهیر من قرار بده، ای والاترین نگهبان من پس از سه روز دل کندن از خاک و دل سپردن به افلاک!
تویی که می‌توانی پیراهنم را از غبار راه بتکانی.
دست‌هایم را بر شاخه‌های بلند ابدیّت آویخته‌ام، از همه چیز و همه کس بریده‌ام، سرنوشتم را به تو سپرده‌ام.
سکوت در چشم‌هایم می‌پیچد و باران بر گونه‌هایم شدیدتر از پیش می‌زند.
خدایا! مرا به عزّت خویش عزیز گردان.
این منم که در صبحی بی‌خورشید متولد شده‌ام؛ سرشارم گردان از نور.
حس می‌کنم از نو متولد شده‌ام؛ تنها و رهایم مگذار در این بارشِ سهمگین روزها و شب‌های تکراری.
تمام تنم درد می‌کند، پیله‌هایم را دریده‌ام تا پروانگی‌ام را بال بگیرم در آسمان.
از همه بریده‌ام؛ گوشه‌ای و سکوتی و تسبیحی.
سجاده‌ام را رو به خداوندی‌ات گشوده‌ام.
صدای نیایش، دردم را درمان است و روحم را راحت و رهایی.
سه روز از تمام هیاهوی حوالی گریخته‌ام.
سه روز دستانم را به سفر بارگاهت فرستادم؛ مباد دست‌هایم بی‌اجابت!
سه روز در خانه امن الهی نشستم و دهان نگشودم جز به ذکر و سر نچرخاندم جز به گریبانِ فکر.
بر بهارهای آویخته کبریایی‌ات چشم دوختم و چشم از خاک فرو بستم.
خدایا!
من قربانی طغیان خویشم؛ نخواه تا این‌گونه مکدّر که آمده‌ام، با دست‌هایی برآمده از هیچ بازگردم.
از پشت تمام پنجره‌ها، بندگی‌ام را بنگر و رهایم کن از بند تعلقات!
صدایم کن و رهایی‌ام بخش!
«اللّهم اِنّی أَبرءُ الیکَ فی یومی هذا»
آنچنان در خود فرو شکسته‌ام که بیم آوار شدن دارم؛ به تکیه‌گاهِ خداوندی‌ات سخت محتاجم.
سه روز در هوای معنویّت نفس کشیده‌ام؛ نخواه تا مشامم از بوی حسرت پُر شود.
آماده‌ام که بازگردم به هیاهوی اطراف؛ امّا این‌بار با هزار خورشید فروزان در تنم.
نویسنده: حمیده رضایی

اعمال روز سيزدهم رجب
روز سيزدهم ماه رجب مصادف با ولادت اميرالمؤمنين حضرت على(ع) است؛ و اوّلين روز از ايّام البيض است. روزه گرفتن در روز سیزده رجب، و دو روز بعد، ثواب فراوانى دارد. و هر كس كه بخواهد عمل “امّ داوود” را به جای آورد، بايد اين روز را روزه بگيرد.
اعمال روز چهاردهم رجب:
روزه گرفتن در روز چهاردهم رجب روز پاداش فراوانى دارد. در روايتى از رسول خدا (ص) مى خوانيم: “هركس كه روز چهاردهم ماه رجب را روزه بگيرد، خداوند پاداشى به وى عنايت كند كه نه چشمى ديده و نه گوشى شنيده و نه بر قلبى خطور كرده باشد!…”.اين شب، شب ارزشمندى است كه چند عمل در آن وارد شده است:
اوّل: غسل.
دوم: احياى آن شب به عبادت كه فضيلت بسيار دارد.
سوم: زيارت امام حسين (ع) كه زيارت آن حضرت در شب و روز نيمه رجب مورد تأكيد قرار گرفته است.
چهارم: شش ركعت نماز بگذارد (هر دو ركعت با يك سلام) و در هر ركعتى “حمد” و “يس” و “ملك” و “توحيد” را بخواند .
پنجم: بجا آوردن سى ركعت نماز، كه در هر ركعت يك مرتبه “حمد” و ده مرتبه سوره “توحيد” را بخواند، در روايتى از رسول خدا (ص) پاداش فراوانى براى اين نماز ذكر شده است.
ششم: دوازده ركعت نماز (هر دو ركعت به يك سلام) و در هر ركعت يك بار “حمد” و يك بار “سوره” را مى خوانى و پس از پايان نمازها هر يك از سوره هاى “حمد”، “فلق”، “ناس”، “توحيد” و “آية الكرسى” و همچنين سوره “قدر” را چهار مرتبه مى خوانى و پس از آن، چهار مرتبه مى گويى: سُبْحانَ اللهِ وَ الْحَمْدُ لِلّهِ وَ لاَ اِلهَ إِلاَّ اللهُ وَاللهُ اَكْبَر. سپس مى گويى: أللّهُ أللّهُ رَبِّي، لا أُشْرِكُ بِهِ شَيْئاً، ما شاءَ اللهُ وَ لا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ إِلاَّ بِاللهِ الْعَلِىِّ الْعَظيمِ.
اين نماز را “سيّد” در “اقبال” از امام صادق(ع) روايت كرده است.
اعمال مستحبی اعتکاف
اعمال روز پانزدهم رجب:
روز مباركى كه در آن چند عمل وارد شده است:
اول. غسل كردن.
دوم. زيارت امام حسين (ع). در روايتى از محمّد بن ابى نصر نقل شده است كه از امام رضا (ع) سؤال كردم: “در چه ماهى زيارت امام حسين (ع) بهتر است؟” فرمود: “در نيمه رجب و نيمه شعبان”
سوم. بجا آوردن نماز جناب سلمان (همان گونه كه در اعمال روز اوّل ماه رجب)
چهارم. چهار ركعت نماز بگزارد (هر دو ركعت به يك سلام) و پس از سلام دستهاى خود را بگشايد و بگويد:
اَللّهُمَّ يا مُذِلَّ كُلِّ جَبّار، وَ يا مُعِزَّ الْمُؤْمِنينَ، اَنْتَ كَهْفى حينَ تُعْيينِى
خدايا اى خواركننده هر ستمكار سركش و اى عزت بخش مؤمنان تويى پناهگاه من در آن هنگام كه از
الْمَذاهِبُ، وَاَنْتَ بارِئُ خَلْقى رَحْمَةً بى، وَ قَدْ كُنْتَ عَنْ خَلْقى غَنِيّاً،
راهها وامانده شوم و تويى كه از روى مهرى كه به من داشتى به خلقت من دست زدى در صورتى كه از خلقتم بى نياز بودى
وَلَوْلا رَحْمَتُكَ لَكُنْتُ مِنَ الْهالِكينَ، وَ اَنْتَ مُؤَيِّدى بِالنَّصْرِ عَلى اَعْدآئى،
و اگر مهر تو نبود بطور مسلم من در زمره نابودان بودم و تويى كه مرا بوسيله يارى دادن بر دشمنانم كمك دهى
وَ لَوْ لا نَصْرُكَ اِيّاىَ لَكُنْتُ مِنَ الْمَفْضُوحينَ، يا مُرْسِلَ الرَّحْمَةِ مِنْ
و اگر يارى تو نبود بطور حتم من از رسوايان بودم اى فرستنده رحمت از
مَعادِنِها، وَ مُنْشِئَ الْبَرَكَةِ مِنْ مَواضِعِها، يا مَنْ خَصَّ نَفْسَهُ بِالشُّمُوخِ
معدنهاى آن و اى پديد آرنده بركت از جاهاى آن اى كه مخصوص داشت خود را
وَالرَّفْعَةِ، فَاَوْلِيآؤُهُ بِعِزِّهِ يَتَعَزَّزُونَ، وَ يا مَنْ وَضَعَتْ لَهُ الْمُلُوكُ نيرَ الْمَذَلَّةِ
به بلندى مقام و رفعت و از اين رو دوستانش به عزت او عزيز گردند و اى كه پادشاهان طوق مذلت
عَلى اَعْناقِهِمْ، فَهُمْ مِنْ سَطَواتِهِ خآئِفُونَ، اَسئَلُكَ بِكَيْنُونِيَّتِكَ الَّتِى
را براى او بر گردن نهاده اند و از سطوتهاى او ترسانند از تو خواهم به حق بود كردنت كه آن را
اشْتَقَقْتَها مِنْ كِبْرِيآئِكَ، وَ اَسئَلُكَ بِكِبْرِيآئِكَ الَّتِى اشْتَقَقْتَها مِنْ عِزَّتِكَ،
از كبرياى خود جدايش كردى و از تو خواهم به حق كبريايت كه آن را از عزتت برگرفتى و
وَاَسئَلُكَ بِعِزَّتِكَ الَّتِى اسْتَوَيْتَ بِها عَلى عَرْشِكَ،فَخَلَقْتَ بِها جَميعَ خَلْقِكَ
از تو خواهم به حق عزتت كه بوسيله آن بر عرش مستولى گشتى و بدان سبب همه خلق خود را آفريدى
فَهُمْ لَكَ مُذْعِنُونَ اَنْ تُصَلِّىَ عَلى مُحَمَّد وَ اَهْلِ بَيْتِهِ.
و همه به خداييت اعتراف دارند كه درود فرستى بر محمّد و خاندانش.
امام صادق(ع) از امير مؤمنان حضرت على (ع) نقل كرده است كه: هر غمزده و اندوهگينى اين دعا را بخواند، خداوند متعال اندوه و غم او را برطرف مى سازد.
پنجم. عمل امّ داوود. از مهمترين اعمال روز نيمه ی رجب، عمل “امّ داوود” است كه به گفته ی علاّمه مجلسى: “شيخ صدوق”، “شيخ طوسى” و “سيّد بن طاووس”(ره) به سندهاى معتبر آن را نقل كرده اند. اين عمل براى برآمدن حاجات و رفع اندوه و غم، حلّ مشكلات و دفع ظلم ستمگران بسيار مؤثّر است.