مجموعه شعر در مورد شیراز + چند شعر کوتاه و بلند در مورد شهر شیراز
شعر شیراز
مجموعه اشعار بسیار زیبا در مورد شهر زیبای شیراز را در این بخش گردآوری کرده ایم. شیراز جزو زیباترین شهرهای ایران است که گردشگران ایرانی و خارجی زیادی از این شهر دیدن می کنند. در ادامه شعر کوتاه و بلند با موضوع شیراز را بخوانید و لذت ببرید.
کاروانی شکر از مصر به شیراز آید
اگر آن یار سفرکرده ما بازآید
گو تو بازآی که گر خون منت درخوردست
پیشت آیم چو کبوتر که به پرواز آید
نام و ننگ و دل و دین گو برود این مقدار
چیست تا در نظر عاشق جانباز آید
من خود این سنگ به جان می‌طلبیدم همه عمر
کاین قفس بشکند و مرغ به پرواز آید
اگر این داغ جگرسوز که بر جان منست
بر دل کوه نهی سنگ به آواز آید
من همان روز که روی تو بدیدم گفتم
هیچ شک نیست که از روی چنین ناز آید
هر چه در صورت عقل آید و در وهم و قیاس
آن که محبوب منست از همه ممتاز آید
گر تو بازآیی و بر ناظر سعدی بروی
هیچ غم نیست که منظور به اعزاز آید
***
شعر در مورد شیراز از عبید زاکانی
مرا دلیست گرفتار خطه‌ی شیراز
ز من بریده و خو کرده با تنعم و ناز
خوش ایستاده و با لعل دلبران در عشق
طرب گزیده و با جور نیکوان دمساز
گهی به کوی خرابات با مغان همدم
گهی معاشر و گه رند و گاه شاهدباز
همیشه بر در میخانه می‌کند مسکن
مدام بر سر میخانه می‌کند پرواز
به روی لاله رخانش گمان‌های نکو
به زلف سرو قدانش امیدهای دراز
شده برابر چشمش همیشه گوشه‌نشین
مدام در خم محراب ابروئی به نماز
امیدوار چنانم که آن خجسته دیار
به فر دولت سلطان اویس بینم باز
معز دولت و دین تاجبخش ملک ستان
خدایگان جهان پادشاه بنده نواز
عبید وار هر آنکس که هست در عالم
دعای دولت او می‌کند به صدق و نیاز
***
شعر نو در مورد شیراز
هوای عاشقی دارم
چه شب‌ها عاشقی یادش
من و آن یار دیوانه
تو را؛ من عاشقی خواهد
دلم دیوانگی خواهد
به زیر چتر این طاووس
صدای زندگی خواهد
دلم دور از نماز توست
شب وصلم توان توست
چه زیبا گریه‌ها کردی
ز شوق شور مستانه
صدای خنده ی چشمت…
دل و آن نرگس شیراز
کجایی نرگس شیراز
الهام صوفی
***
شعر در وصف شیراز
وضف اگر خواهم بگویم من ز شهری بهترین
گویم از شیراز شهرم از همه زیباترین
شهره با شعر و شراب و بلبل و گل هست چون
برترین، رنگین ترین، عاشق ترین، خوشبوترین
فصل سرما بار خود را بر زمین دارد هنوز
کاروان گل رسد با بوی‌های عنبرین
زین لطافت در هوا مشکل توان گوید کسی
بر سر این شاخه‌ها گل باشد اما آخرین
من که دورم سال‌ها از آن دیار چون بهشت
رشکم آید هم چو دیگر غایبین بر حاضرین
شهرها را شهرداران چون نظر افکنده‌اند
شهر ما دارد از آن‌ها لوحه‌های آفرین
راست باشد گر بگویم چون بهشتی هست شهر
بین کوه و تنگه ها الله اکبر برترین
سرو قدانی چنین زیبا کجا دیدی دگر
چشم مشکی مو سیه، در علم هم والاترین
ملک ایران شاعرانی دارد الحق بس بزرگ
سعدی و حافظ ولیکن خود ز نام آورترین
پارسی را نثر سعدی بوده حافظ تا کنون
شعر حافظ هم روان هم دلکش و هم شکرین
گوی سبقت را هنوز این شهر دارد در سخن
من که با این شعر شیرین در ردیف کمترین
جعفر تهرانی
***
شعر کوتاه برای شیراز
رسید رایت منصور شاه بنده نواز
به خرمی و سعادت به خطه شیراز
جهانگشای جوانبخت شیخ ابواسحاق
خدایگان مخالف کش موافق ساز
***
مرا دلیست گرفتار خطه شیراز
ز من بریده و خو کرده با تنعم و ناز
خوش ایستاده و با لعل دلبران در عشق
طرب گزیده و با جور نیکوان دمساز
***
به خاکمال حوادث بساز زیر فلک
به آسیا نتوان گفت گرد کمتر کن
ز شعر حافظ شیراز چون بپردازی
به گوشه ای بنشین شعر صائب از بر کن
***
واصل بحر شود خاک ز همراهی سیل
مرکب تن می چون آب روان مارا بس
صائب این آن غزل حافظ شیراز که گفت
این اشارت ز جهان گذران ما را بس
***
چه بود عالم ایجاد، که صحرای جنون
از دل تنگ به چشمم قفسی می آید
صائب این آن غزل حافظ شیراز که گفت
مژده ای دل که مسیحا نفسی می آید
***
خنده چون کبک به آواز نمی باید کرد
خویش را طعمه شهباز نمی باید کرد
گل به زانو دهد آیینه شبنم را جای
روی پنهان ز نظرباز نمی باید کرد
گوهر راز به غماز سپردن ستم است
باده در شیشه شیراز نمی باید کرد
عرصه تنگ فلک جای پرافشانی نیست
ظلم بر شهپر پرواز نمی باید کرد
***
چون فلاخن به گرد خویش بگرد
هر چه بردل گران، به دور انداز
صائب از خاک پاک تبریزست
هست سعدی گر از گل شیراز
***
به خاک پای خم و گردش پیاله قسم
که تازیانه گلگون می، رگ سازست
ز جام حافظ شیراز مست گردیده است
کلام صائب ازان رو شراب شیرازست
***
آنقدر تنگدل از نقش پر و بال خودم
که مه عید بود چنگل شهباز مرا
می کند مست مرا ناله مرغان چمن
بود از نغمه رنگین می شیراز مرا
***
افق طالع من طلعت باباکوهی است
کو فروتابد از آن کوه سرافراز به من
بانی کلک فریدون به قطار از شیراز
بار زد قافله شکر اهواز به من