عکس پروفایل قضاوت + جملات با معنی در مورد قضاوت دیگران
در این بخش عکس پروفایل با موضوع قصاوت نا به جا و بیهوده به همراه جملات و متن هایی در مورد قضاوت را گردآوری کرده ایم. قضاوت بیجا می تواند باعث آبروریزی فرد بی گناه شود و قبل از قضاوت کردن باید تفکر کرد.
عکس نوشته در مورد قضاوت کردن
در آرامش ریشه بگیرید
بدون قضاوت دیگران آبیاری شوید
با وقار اشباع شوید
با شادی گل دهید
و اجازه دهید دنیا
با رایحه خوشتان شاد شود
متن در مورد قضاوت نا به جا
محاکمه کردن “خود”
از محاکمه کردن “دیگران”
خیلی سخت تر است
اگر توانستی قضاوت درستی در مورد خودت بکنی
معلوم میشود یک فرزانه ی تمام عیاری
عکس نوشته در مورد قضاوت افراد
آدمها به هرحال
شما را قضاوت خواهند کرد…
زندگیتان را صرفِ
تحتِ تاثیر قرار دادن دیگران،
نکنید
برای خودتان زندگی کنید…
هیچ کس دراین دنیا کامل نیست
اگر از آدمها بخاطر
اشتباهاتشان دوری کنی
همیشه تنها خواهی ماند
پس کمتر قضاوت کن
و بیشتر عشق بورز.
قضاوت و پیش‌داوری درباره
یک شخص،
مشخص نمی‌کند
او کیست؛
مشخص میکند
شما کیستید…!
جهنم یعنی
وابستگی به قضاوت دیگران
افراد بسیار زیادی
در جهان هستند که
در جهنم به سر می برند
زیرا سخت وابسته به
داوری دیگرانند…
کسی را قضاوت نکنید ،
فقط برای اینکه گناهانش با گناه های شما فرق دارد…
اگر بخواهید دائما در مورد انسانها قضاوت کنید،
هرگز فرصت دوست‌داشتن آنها را نخواهید داشت!
عکس پروفایل قضاوت
وظیفه ما نیست که خطای دیگران را جستجو کنیم و دیگران را قضاوت کنیم.
تمام نیروی خویش را باید برای قضاوت در کار خودمان صرف کنیم
و سعی کنیم تمامی خصوصیات و صفات بدمان را تغییر دهیم
انسان نشده ایم که
خون یکدیگر را در شیشه کنیم
انسان نشده ایم که قضاوت کنیم
انسان شده ایم که مهربان باشیم
که عشق بورزیم
مرگ ، در میکوبد…
این جمله رو باید با طلا نوشت:
کسی رو قضاوت نکنید
فقط برای اینکه گناهانش با
گناه های شما فرق داره…
هیچ کس اونقدر بی گناه نیست
که بتونه زندگی دیگران رو قضاوت کنه
پس سکوت لطفا…
عکس نوشته از کار زشت قضاوت کردن
مطلقا مهم نیست
دیگران ما را چگونه قضاوت میکنند
مهم این است که
در خلوتی سرشار از صداقت
خویشتن را چگونه داوری می کنیم ….
موقعیتی که هرگز
در اون نبودی رو قضاوت نکن
خدایا صدای افکار مرا خاموش کن
تاصدای تو را بشنوم
خدایا مرا ببخش
آن قدر
غرق در قضاوت هستم
که فراموش کردم
قاضی تویی
انسان ها برای اینکه خود
قضاوت نشوند
در قضاوت دیگران عجله میکنند
هيچ وقت به خاطر حرف مردم زندگيتو خراب نكن…
دهن اين مردم هميشه بازه…
پولدار كه باشى ميگن دزده،
ساده كه باشى ميگن بدبخته،
زياد گردش برى ميگن وله،
تو خونه باشى ميگن افسردس،
شوخ كه باشى ميشى سبك،
سنگين كه باشى ميشى مغرور،
خوشگل كه باشى ميگن مورد داره،
مرامت مردونه باشه ميگن داره دون ميپاشه،
پس بذار هر چى كه ميخوان بگن،
خداى توست كه بايد تو رو قضاوت کند…
شخصی در ڪاباره ميميرد
و شخصی ديگر در مسجد
شاید اولی برای نصیحت داخل رفته بود
و دومی برای دزدیدن ڪفشها
پس انسانها را به میل خود قضاوت نڪنیم
هیچ کس در این دنیا،
کامل و پاک نیست …
اگر از مردم …
بخاطر اشتباهات کوچکشان،
دوری کنی،
همیشه تنها خواهی بود …
پس کمتر قضاوت کن
و بیشتر عشق بورز …
قضاوت بظاهر ساده وزیباست
گر زآن پرده بگشایی غوغاستتوز زندگی پنهان مردم چه دانی؟
چگونه قضاوت کنی تعجبی رویاستمردم بچشم ودیده قضاوت کنند
ولی این نوع داوری یقینی بیجاستعقل وهوش خدابه انسان داد
که ای انسان نکن داوری اینجاست!!شاید قضاوتت بی حدوحصر باشد
بدانکه قضاوت نیست مرضی برجاستبا یک نگاه همه چیز راهمگان دانند
این باوری غلط ست غلطی بی جاستبِریش وچهره کس ننوشته چیزی!!
چگونه خوانی دانی فکری بی جاستمگر ظاهرداعش ندیده و نشنیده ای
زریش بلند و ظاهرش چیزی پیداست؟بظاهرمردم قضاوت نکن هرگز!
این عملت بخدا عالی وزیباست“ولی” نکند بظاهر کس قضاوت کنی
فکر نکن قضاوت درعین سادگی زیباست!!
تو تنهایی
هرچند در ازدحام جمعیتی
تو تنهایی
هر چند یارانی،عزیزانی
ترا تنها قضاوت میشود،تنها
نه از اصل و تبارت
نه از کیش و زبانت
نه از مال و منالت
نه از همسر و فرزندت
تو را ،تنها قضاوت میشود
حتی، اگر در اسارت باشی
چه در زندان ،چه در خانه
چه خویش و چه بیگانه
تو را تنها قضاوت میشود
دریاب این سخن را..
تو را تنها قضاوت میشود
پدیدی شُوم میانِ بی میانان
کلامِ غیر حق
بی قیدِ آنان
زیانِ شخصِ غائب
شوقِ نفسان
حسادت های پرمغزِ
ذلیلان
دهند حکمِ گناهی
بی گناهان
تملق های مملوِ حقارت
تَملکهای بی قیدِ صدرات
تعلق های مافوقِ توهم
قیودش قید کنند
امکانِ عریان
رفاقت با رفیقانِ دریده
نمودَش امتزاجِ رنگ پریده
ریاکاری مرامِ بی مرامان
به صیقل می‌کشند
افکارِ خویش را
تلاطم های نَفسِ
پرتلاطم
ترنم های بو دار
تلازم
بدون شاخ وبرگِ
بی صلابت
تفکرهای بی بنیانِ سرسخت
تظلمهای بی احساس بدبخت
شهاب سنگی درونِ سینهِ تخت
قضاوت میکند دونِ نگون بخت
و مجرم میشود محکومِ غایب
چه غافل
بی مبالاتِ تحَّجر
به انشایِ متون بی تعقل
گهی آگاه گه ها بی تأمل
قضاوت میکنند
غافل که قاضی
شهود مطلق است
ماضیِ راضی
بترسید روزِ سرسخت قضاوت
نباشید بی حضور نزدِ حضورش
ضعیفِ مطلق آید
عجزِ تمامید
توهم بیش نباشد زوری
زورش …
قضاوتها قضایِ احتیاج است
منِ محتاجِ چه دخلی با
قضاوت…قاضیُ القُضاتِ عالم ها یقیاً کبریاست
عادلِ مطلق حکیم مقتدر شأن خداست
صبح دیدم گربه ای را در کمین
تا رباید جوجه ای را از زمین
با خودم گفتم چه بی اندازه پست
بهر جان دیگری گردیده مست
من اگر بودم به جای کردگار
مینمودم محو ، او از روزگار
روز رفت و شب رسید از ره چه زود
خواب خوش آمد و چشمانم ربود
ناگهان یک پشه نامهربان
آمد و با نیش برد از من امان
دست من چرخید و بر فرقش نشست
چشم او بر آرزوهایش ببست
از هوا او بر زمین شد منتهی
کاسه جسمش ز جانش شد تهی
چون بدیدم پشه افتاده را
یادم آمد جوجه و آن گربه را
این من قاضی به جرم دیگران
حال مجرم بودم و جرمم همان
با خودم گفتم که آزارم رساند
خواب شیرین را ز چشمانم پراند
ضربه ام حق بود و هیچش جرم نیست
کشتنش بهر رفاهم ظلم نیست
چشم سر بستم و خواب آغاز شد
چشم دل در خواب و رویا باز شد
گربه را دیدم که خشم آلود بود
آنطرفتر آتشی پردود بود
گفت او یک قاضی ناعادل است
حکم او بهر خودش هم باطل است
این ستمگر را به آتش افکنید
بیخ و بنیادش زعالم برکنید
هر دو دستم در غل و زنجیر بود
جرم من بی عدلی و تزویر بود
میکشیدن دستهایم سوی نار
من مدد میجستم از پروردگار
من پشیمان بودم و نادم چه سخت
رنگ رخسارم ز رو برچیده رخت
چون گشودم چشمهای خویش را
یادم آمد آنچه بود از پیش را
بهر خیلی ها قضاوت کرده ام
در قضاوت بس عداوت کرده ام
بس زبان بگشوده ام بی عدل و داد
آبروی دیگران دادم به باد
رعب و وحشت بر وجودم چیره گشت
رنگ دنیا پیش چشمم تیره گشت
کاش ایمان بود بر روز معاد
بر خدا و حکم او بود اعتماد
کاش صحبتهایمان پر نور بود
غیبت و تهمت ز ماها دور بود
کاش شیطان پیروی دیگر نداشت
کاخ دنیا این همه زیور نداشت
سرنهادم بر تراب بندگی
اشک بود و زاری و شرمندگی
ای خدا تنها قضاوت کار توست
حکم ما داخل شدن در کار توست
در گذر از این همه جرم و خطا
بر قریبت نور ایمان کن عطا
گر کمی هر زندگی فایق شدی
در قضاوت کار امدُ لایق شدیگر که هر باغی چو گل ظاهر شدی
در قضاوت کار امدُ طاهر شدیبا دمی تامل سفر کن پشت ابر
غصه ها، غم ها نظر کن پشت ابرقصه خوان گل نیستی، ان کم بهره ای
گرچه چون خاری او را وابسته ایزندگی با عشق سرودی می شود
اشک چشمی را چُنان رودی شودگرچه خورشیدی و سراسر پرتو عشق
بی قراری کوه ها بینی تو عشقزانکه هر فعل بی ان صوری شود
قصر خسرو را چنان شوری شود
قضاوت کاری بس دشوار و سخت است
میانِ باطلان حقگویی سخت است
اگر قاضی خدا را حکم بدانَد
دهد حکمی به حقخواهی که سخت است
خوش آن قاضی که با تدبیرترین است
قوانینش همه احکامِ دین است
تأمُّل میکند حکمی بخوانَد
همیشه تا همیشه بهترین است
تأمل میکند حکمی بخوانَد
مبادا ناروا حکمی برانَد
قضاوت کردنش بر پایۀ حق
عدالتخواهی اش را میرسانَد
خوش آن قاضی که خود عادلترین است
خدا را شاهد و ناظر می بیند
قضاوت میکند بر هر دو شاکی
خدا را بینشان حاضر می بینَد
گیرم که دو روزی تو، قضاوت کردی
چشم خود َبستی و بر گوش، کفایت کردی
گوش خود را همه اسناد قضاوت کردی
هوش خود خفته و بر دیده، قساوت کردی
علت آن غضبت را بر محکوم حکایت کردی؟
نکند بی خبر او باشد و تو، زود قضاوت کردی؟
چه شود بیگنه او باشد و اقدام عداوت کردی؟
چه شود فتنه ز سوی دگر و نی تو عنایت کردی؟
گر زمان بهر تو اثبات نماید بد عدالت کردی
سخنش را نشنیدی و ز باطل تو حمایت کردی
حرمتش بین خالیق که تو ویران کردی
بهر برخی سخنی گفتی و بهتان کردی
قلبش آزردی و او را تو چه حیران کردی
خبرت هست چه ظلمی سر وجدان کردی
او گنه کرده نبودست، تو کتمان کردی
او گذشت از سر تقصیر، تو خسران کردی