شعر درباره شب عاشورا (اشعار سوزناک از آخرین روز زندگی سید الشهدا)

نمی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود به سادگی از کنار شب عاشورا گذشت. شبی که بعد از گذشت هزاران سال همچنان دلِ تمامِ مسلمانان و آزادی‌خواهانِ جهان را به درد می‌آورد. این شب تلخ در ادبیات شاعرانه نیز بازتاب بسیار گسترده‌ای داشته است. ما نیز در این بخش از سایت ادبی و هنری روزانه چندین شعر درباره شب عاشورا را برای شما دوستان قرار داده‌ایم. با ما باشید.

چندین شعر زیبا درباره شب عاشورا

شیعیان فردا حسین بی یار و یاور می شود

خون جگر زینب ز داغ شش برادر می شود

از برای جرعه آبی به شط خون جدا

از بدن دست ابوالفضل دلاور می شود

بر سر دست حسین از تیر ظلم حرمله

پاره حلق نازک شش ماهه اصغر می شود

حضرت نجمه نمی داند که فردا قاسمش

از جفای کوفیان صد پاره پیکر می شود

شش برادر باشد این شب زینب و کلثوم را

پیکر هر یک به خون فردا شناور می شود

شمر ملعون از جفا سازد جدا رأس حسین

نوحه گر زین ماجرا زهرای اطهر می شود

پیکر فرزند پیغمبر فتَد در آفتاب

سایبانش نیزه و شمشیر و خنجر می شود

مطلب مشابه: عکس استوری ماه محرم + عکس پروفایل و متن های ماه محرم

اشعار شهادت امام حسین و یاران

واغربتا زِ غربتِ فردای کربلا

واویلتا زِ محشرِ کبرای کربلا

گویا قیامت آید و در قلبِ عالمین

غوغا شود زِ آتشِ غوغای کربلا

زهرا به روی نیلی خود لطمه می زند

از ماجرای ماتمِ عُظمای کربلا

از بارشِ مصیبت و سیلابِ حادثه

دریای خون شود همه صحرای کربلا

آوای جانگداز و جگر سوز اَلعَطَش

پر می کشد به اوج ثریای کربلا

با داسِ ظلم و کینه گلچین بی حیا

پرپر شود تمامی گل های کربلا

یکسو سپاهِ کوفی بی شرم و بی وفا

یکسو شهنشهِ تک و تنهای کربلا

خونین تنِ بُریر و زُهیر و حبیب و حُر

اُفتد به خاکِ محضرِ آقای کربلا

طفلانِ زینبی به تمنّای بزمِ رزم

مستی کنند زِ باده اعلای کربلا

جان می دهند به جای پدر در رهِ عمو

گل های مجتبایی رعنای کربلا

بر تار و پود و خرمن جان ها زند شرر

سوزِ شرارِ ضجّه لیلای کربلا

در زیر پای خنجر و شمشیر و نیزه ها

چیزی نماند از تنِ طاهای کربلا

خُرد و شکسته می شود از کینه سینه ای

در زیر سُمِّ مرکبِ اعدای کربلا

می بوسد وبه چشمِ ترش می نهد حسین

دستِ زِتن بریده سقّای کربلا

جان می دهد به پیکره نیمه جانِ دین

خونِ تنِ شریفِ مسیحای کربلا

بر سینه شکسته، عدو می نشیند و

سر می بُرد زِپیکر مولای کربلا

وای از تنِ بدونِ سرِ بینِ قتلگاه

وای از سرِ بریده یحیای کربلا

در مغرب از ستیغِ سنان می کند طلوع

خورشیدِ آسمانِ مُعلّای کربلا

نیلی شود زِ سیلی ثانی نینوا

روی لطیف تر از گلِ زهرای کربلا

بلبل بخواند از غم و خیره نگاه گل

بر روی نیزه غنچه زیبای کربلا

هر که را نیست سر دادن سر، برگردد

زآن که خورشید در این معرکه بی سر گردد

دست او مثل اباالفضل می افتد بر خاک

با حسین بن علی، هر که برادر گردد

امشب شهادت نامه عشاق امضا می شود

فردا ز خون عاشقان، این دشت دریا می شود

امشب کنار یکدگر، بنشسته آل مصطفی

فردا پریشان جمعشان، چون قلب زهرا می شود

امشب صدای خواندن قرآن به گوش آید ولی

فردا صدای الامان، زین دشت برپا می شود

امشب کنار مادرش، لب تشنه اصغر خفته است

فردا خدایا! بسترش، آغوش صحرا می شود

امشب که جمع کودکان، در خواب ناز آسوده اند

فردا به زیر خارها، گم گشته پیدا می شود

تاریخ عاشورا به خون تحریر خواهد شد

فردا قلم ها تیغه  شمشیر خواهد شد

هر چند فردا با غروبش می رود اما

این داستان یک روز عالم گیر خواهد شد

این ماجرا تا روز محشر تازه می ماند

هر لحظه اش با اشک ها تکثیر خواهد شد

سقای تو فردا بدون دست هم باشد

با یک نگاهش کربلا تسخیر خواهد شد

عصر تاسوعاست ای نقّاش فردا را نکش

صبح دریا را کشیدی ظهر صحرا را نکش

خسته با زین و یراقی واژگون آشفته یال

بی سوار و غرق خون آن اسب زیبا را نکش

یا تمام صفحه را با خیمه ها همرنگ کن

یا به غیر از ما رأیت الا جمیلا را نکش

آن به دریا رفته دیگر بر نمی گردد به دشت

خشکی لب های فرزندان زهرا را نکش

او که مجنون بود، مجنون ماند، مجنون شد شهید

مادرش لیلاست واویلای لیلا را نکش

ما که جا ماندیم در ما رنگ عاشورا نبود

آبروداری کن و رسوایی ما را نکش

عاقبت آن مرد مردستان می آید بعد از آن

کس نگوید آن قد و بالای رعنا را نکش

مطلب پیشنهادی: شعر کوتاه درباره امام حسین؛ مجموعه اشعار کوتاه و دو بیتی درباره امام حسین و ماه محرم

شعر آخرین روز زندگی امام حسین

چنان اسفند می سوزد به صحرا ریگ ها فردا

چه خواهد شد مگر در سرزمین کربلا فردا

تمام دشت را زینب به خون آغشته می بیند

مگر باران خون می بارد از عرش خدا فردا

برادر، دل گواهی می دهد امشب شب قدر است

اگر امشب شب قدر است، قرآن ها چرا فردا

همه در جامه  احرام دست از خویشتن شستند

شگفتا عید قربان است گویا در منا فردا

ببین شش ماهه ات بی تاب در گهواره می گرید

علی از تشنگی جان می دهد امروز یا فردا

خیمه ها را یکی یکی گشتم

تا که امشب تو را نگاه کنم

تا دل سیر گریه ای بکنیم

تا دَمِ صبح آه آه کنم

از زبان فرات

من  بی مهر شدم مهریه مادر تو

لیک شرمنده زروی تو و آب آور تو

مُهر ننگیست به پیشانی من تا به ابد

که نبوسید لبم لعل علی اصغر تو

بسته شد راه به رویم که بیایم سویت

سوخت جانم به دل سوخته  دختر تو

زان که چون ساقی تو دست نباشد به تنم

موج برسر زنم از داغ علی اکبر تو

دل زینب چو دل من متلاطم اما

من کجا موج کجا چشم ترخواهر تو

تو کریمی و رئوفی به من این جرم ببخش

داغ یک بوسه به دل باشد ام از حنجر تو

تو خودت گریه کنان را به عزا می خوانی

ابر این چشم به دست تو شده بارانی

مجلس روضه تو عرش خدا گشته حسین

چون خدا بهر عزای تو خودش شد بانی

باید از سوختگان غم تو یادی کرد

یاد دیوان غم محتشم کاشانی

این همه سینه زنان بهر تو این جا جمعند

از عطای تو بود سینه زنی طوفانی

هر دلی که نشد آباد از اندوه غمت

عاقبت می رود آرام سوی ویرانی

هر کجا پرچم تو دید دلم زود دوید

چه کنم با غم عشق تو و سرگردانی

یاد ما نیز نما بین مناجات شبت

امشبی را که حسین در حرمت مهمانی

ناهید قبادی

آن آخرین وداع دلم را خراب کرد

اوضاع جنگ وضع حرم را خراب کرد

یک عمر در هوای تو پر می زدم ولی

یک تازیانه بال و پرم راخراب کرد

این قوم بی حیا سر و پا دست و سینه و

اصلا هر آنچه می نگرم را خراب کرد

می خواستم که صبرکنم در مصیبتت

رفتار ساربان نظرم را خراب کرد

مشتی که آمد و به سرم خورد ناگهان

اوضاع چشم های ترم را خراب کرد

از من مخواه از سم اسبان بگویمت

آن صحنه بود روز و شبم را خراب کرد

حسین صیامی

مطلب پیشنهادی: جملات تسلیت ماه محرم؛ متن تسلیت ماه محرم حسینی، شعر تسلیت ماه محرم

اشعار سوزناک درباره شب 10 محرم

آن شب که بود فرصت سبز دعا فقط

گل کرد در قنوت شما، ربّنا فقط

باریده بود عشق به صحرا و می وزید

عطر زلال نافله از خیمه ها، فقط

وقتی نسیم گلنفسی های او وزید

پر شد فضای خیمه ز بوی خدا فقط

پرسید می روید اگر، وقت رفتن است

کوتاه بود پاسخ تان: ها! کجا؟ فقط

ظهر فردا چه کنم اینکه بد احوال شوی

با لبِ تشنه زمین خورده و بی حال شوی

ظهر فردا چه کنم غیر همین شیون و شین

از کنار حرمت راهیِ گودال شوی

ظهر فردا که زمین گیر شوی می بینی

طعمه دست همین خولی و دجّال شوی

چه کنم تا نروی، گر بروی می میرم

وسط معرکه غرقابه به جنجال شوی

بیش از دمی که در دل صحرا ببینمت

بگذار امشبی تک و تنها ببینمت

از هم گسسته رشته عمر مرا غمت

مگذار بی کفن شبِ فردا ببینمت

گفتی که خواب دیدی و نیزه نشین شدی

آیا سزات این همه بالا ببینمت

داری نگاه جانب گودال می کنی

در قتلگاه تشنه لب آیا ببینمت

از کودکی مصیبت و غم دیده ام، ولی

باید تو را مصیبت عظمی ببینمت

رضا باقریان

متاب ای ماه امشب، تا نبینم صبح فردا را

ببار ای اشک تا دریا کنم دامان صحرا را

بریز ای آسمان خون جای باران بر زمین امشب

که پرپر می کند فردا خزان گل های زهرا را

بگریید ای تمام اهل عالم آن چنان امشب

که با اشک خود از خجلت برون آرید سقا را

امشب دلم حال و هوایی ناب دارد

دست دعا بر دامن محراب دارد

از هر ستاره تشنگی می بارد اما

اوج عطش را حضرت مهتاب دارد

در خیمه امشب مادری ماتم گرفته

در پیش چشمش کودکی بی تاب دارد

دارد تلظی می کند شش ماهه او

لب های خشکیده دلی سیراب دارد

ای کاش فردا کودکان مثل گذشته

بر صفحه بنویسند: بابا آب دارد.

حسین علاءالدین

امشبی را شه دین در حرمش مهمان است

عصر فردا بدنش زیر سم اسبان است»

امشب از جام دعا، جام نمازش، مست است

عصر فردا که شود بر سر نی رقصان است

امشب از شوق شهادت به جهان می خندد

عصر فردا ز غمش، جنّ و بشر گریان است

بوی پیراهن یوسف همه جا می پیچد

عصر فردا همه ی کرب و بلا، کنعان است

مرده بودیم ولی عشق تو احیامان کرد

تا ابد در رگ ما، خون تو در جریان است

رضا احسان پور

شعرهای شهادت یاران حسین (ع)

در خیمه ها صدای خدایا بلند شد

 زینب برای پرسش آیا؛ بلند شد

 فریاد واحسین؛ زاعماق سینه اش

تا گشت با خبر زقضایا بلند شد

پرسید غرق ناله که آقا چه می شود؟

تکلیف زینبت شب فردا چه می شود؟

سجاده باز کرده ای و ناله می کُنی

باران شدی و توبه صد ساله می کُنی

گاهی خروج می کنی از خیمه گاه خود

خیره نگاه جانب آن چاله می کُنی