چگونه با کودکی که به مدرسه نمی رود برخورد کنیم؟؛ بهانه های نرفتن به مدرسه
بچه هایی که کلاس اول می روند معمولاً بسیار طبیعی است که دچار استرس و نگرانی ها و مشکلاتی شوند. ممکن است کارتان سخت تر بشود و مجبور باشید تا تدابیر لازم را برای از بین بردن استرس فرزندتان انجام دهید. در ادامه در سایت روزانه به بررسی مشکلات نرفتن بچه های کلاس اولی ها به مدرسه می پردازیم.
مشکلات مدرسه و تحصیل
در جامعه ما همه برای تحصیلات، اهمیت بسیاری قایلند و دوست دارند فرزندشان در مدرسه، خیلی خوب و درس خوان باشد؛ ولی گاهی وضعیت تحصیل کودک، بر وفق مراد پیش نمی رود و مسایلی به وجود می آید که باید به حل و رفع آن ها پرداخت.
مشکل کودک شما در مدرسه ممکن است به مسایل آموزشی یا تربیتی مربوط باشد. این مسایل، از حرف زدن سر کلاس تا بی توجهی و بی اعتنایی کامل، از فراموش کردن انجام تکالیف تا مشکلات جدی در یادگیری و خودداری از رفتن به مدرسه تا بی فایده کردن زحمت معلم ها متفاوتند. در اینجا این پرسش مطرح می شود که چگونه باید با این مسایل برخورد کنیم؟
فرزندم نمی خواهد به مدرسه برود
والدین، هیچ کاه اطمینان ندارند که آیا به اجبار کودک را به مدرسه فرستادن، کار درستی است یا نه؟ آن ها به طور دقیق نمی دانند که آیا کودک، واقعاً احساس ضعف و بیماری می کند و یا مثل بسیاری از کودکان که گاهی دلشان نمی خواهد به مدرسه بروند، بهانه گیری می کند. در خانه هایی که مدرسه رفتن کودکشان به صورت یک مشکل درآمده، صبح های زود، مالامال از اشک و دعوا و سر و صداست.
بیشتر کودکانی که والدینشان آن ها را برای مشاوره نزد روانشناس می برند، به دلایل کاملاً واقعی و حقیقی از رفتن به مدرسه سرباز می نند و تعداد کمی نیز دچار انواع مختلفی از ترس ها هستند. نمونه هایی از مسایل احساسی کودک، می تواند ترس از جدا شدن از پدر و مادر تا ترس از قُلدر مدرسه باشد. کودکان، ممکن است هنوز نیاموخته باشند که چگونه تمام مسایل دنیای خارج را تجزیه و تحلیل و حل و رفع کنند. بنابراین، ترجیح می دهند که از روبرو شدن با آن ها خودداری کنند. گاهی، این مشکل از خانه ناشی می شود. مثلاً در یک خانواده متشنج، کودک ممکن است از ترس اینکه مبادا وقتی در خانه نیست اتفاق ناگواری بیفتد، دوست نداشته باشد به مدرسه برود و یا در بعضی موارد، ممکن است به طور ناخودآگاه حس کند اگر در منزل باشد، توجه والدینش به سوی او جلب خواهد شد و آن ها دیگر با هم به جنگ و جدل نخواهند پرداخت.
شما نمی توانید کودک را مجبور کنید که مدرسه را دوست داشته باشد؛ ولی می توانید باعث ایجاد اعتماد و امنیت در او شوید. می توانید کمک کنید با احساساتش کنار بیاید و او را به سوی راه حل احتمالی هدایت کنید. در عین حال، شما می توانید رفتارهایی را که به نحوی باعث ایجاد مشکل شده اند، تغییر بدهید و یا حذف کنید.
راه حل: چه باید بکنیم؟
بهتر است برای اینکه فرزندتان را برای رفتن به مدرسه ترغیب و تشویق کنید کارهایی را که در زیر برایتان توضیح می دهیم انجام دهید مطمئناً اگر این رفتارها را به درستی انجام دهید کمک بزرگی به فرزندتان کرده اید و مشکلات او را برطرف می کنید.
1- برای ماندن در منزل، شرایط خاصی را تعیین کنید.
برای مدرسه نرفتن شرایط مشخصی تعیین کنید. مثلاً کودک باید تب بالای 38/5 درجه داشته باشد و نشانه های روشنی از ناخوشی داشته باشد. اگر کودک بیمار است باید در رختخواب بماند، ولی چنانچه می بینید ناخوشی فرزندتان با نرفتن به مدرسه به طرز عجیبی از بین می رود، ترتیبی بدهید که آن روز به کودک خوش نگذرد. به این معنی که نگذارید آن روز را بازی کند و حق تفریح و خوراکی خوردن را ندارد. برای او مکانی مناسب ال یک بیمار ایجاد کنید، به طوری که حق نداشته باشد با دوستانش بازی کند و باید تمام روز در رختخواب مانده و فقط غذای مناسب یک بیمار را بخورد. اینگونه فرزندتان یاد می گیرد که فیلم بازی کردن بی فایده است و به ضرر او تمام خواهد شد.
2- علت نرفتن به مدرسه را پیدا کنید.
پید کنید که چه علتی در مدرسه وجود دارد که آنقدر کودکتان را آزار می دهد که او از رفتن به مدرسه خودداری می کند.
با کودکتان صحبت کنید و تشویقش کنید تا تمام خبرها و اتفاقاتی را که باعث می شوند تا او به مدرسه نرود، برای شما بگوید. این روش را هم امتحان کنید. از کودک بخواهید فهرستی از آنچه در مدرسه، مورد علاقه اش می باشد و چیزهایی را که دوست ندارد را (با ذکر دلیل) برای شما بگوید. ببینید آیا نشانه هایی از این که کودک از مدرسه رفتن نمی ترسد، ولی از ترک خانه واهمه دارد می بینید یا نه؟ ممکن است شما نتوانید به حل و رفع مشکل بپردازید ولی می توانید به کودکتان کمک کنید تا با احساساتش کنار آمده و با نشان دادن علاقه تان و درک مسایل به او اطمینان خاطر داده و دلش را قرص کنید.
با دوستان و برادر و خواهرهای کودکتان صحبت کنید شاید بتوانید اطلاعاتی بدست آورید.
با معلم کودکتان صحبت کنید. مشکل فرزندتان را با او در میان بگذارید. علت مشکل فرزندتان هر چه باشد، معلمش باید در جریان قرار گیرد.
3- کودک را به مدرسه و محیط آن علاقمند کنید.
بهتر است برای تشوق فرزندتان این راهها را دنبال کنید:
- با نظرهای مثبت در مورد مدرسه با فرزندتان صحبت کنید. روزهایی را که قرار است اتفاق خاصی در مدرسه بیفتد یا برنامه خاصی در مدرسه وجود دارد، در تقویم علامت بزنید. مثلاً به کودکتان بگویید “این هفته قرار است تمام بچه های کلاستون رو برای بازدید از یک ایستگاه آتش نشانی ببرند، فکر می کنی اونجا چه خبر می تونه باشه؟ یادت نره برای منم تعریف کنیا”
- به فرزندتان کمک کنید تا وسایلی را پیدا کند و به مدرسه برده و به دوستانش نشان دهد و یا موضوع های جالبی را برای دوستانش تعریف کند. مثلاً در مورد عروسکی که خیلی دوست دارد.
- با فرزندتان درباره موضوعاتی که در مدرسه دوست دارد و موردپسندش می باشد صحبت کنید. از او بخواهید که تمام وسایلی را که درباره مدرسه و در ارتباط با مدرسه دوست دارد به شما بگوید و بعد از همین اطلاعات برای تشویق کردن فرزندتان استفاده کنید. مثلاً بگویید: “امروز نقاشی کردین؟ ببینم نقاشیتو. امروز ورزش دارین؟ خوش به حالتون چقدر خوش می گذره منم دلم برای روزای مدرسه تنگ شد”
- فرزندتان را تشویق کنید تا در مدرسه دوستانی برای خودش پیدا کند و این دوستیها را گسترش دهد.
4- فرزندتان را به مدرسه برسانید.
اگر می خواهید فرزندتان به طور مرتب به مدرسه برود و غیبت نکند بد نیست سری هم به مدرسه بزنید. در جسات اولیا و مربیان شرکت کنید.
تمام تلاشتان را برای آماده کردن او برای رفتن به مدرسه متمرکز کنید. کمکش کنید تا وسایلش را آماده کند.
وقتی کودکتان غر می زند توجه نکنید. اگر نظرات منفی در مورد مدرسه داشت و غر می زد اصلاً توجه نکنید در عوض وقتی نظر مثبت در مورد مدرسه بیان می کند با اشتیاق به حرفهایش گوش دهید.
در صورت لزوم، در تمام مراحل صبحگاهی کودک را به انجام کارها وادارید حتی اگر لازم است به زور این کار را انجام دهید. باید این کار را یکی از پدر و مادر که کمتر احساساتی است انجام دهد. حالت صورت شما باید جدی و مصمم، ولی در عین حال مهربان و مثبت باشد. وقتی او را به مدرسه و سر کلاس می برید به سرعت آنجا را ترک کنید. ماندن شما همه چیز را بدتر می کند.
5- رفتن مرتب و سر وقت به مدرسه را به صورت برنامه اصلی کودک درآورید.
اگر فرزندتان از رفتن به مدرسه امتناع می کند و مقاومت زیادی از خودش نشان می دهد. ممکن است لازم باشد که با معلم و ناظم و دیگر مسئولان مدرسه هماهنگی هایی صورت دهید. پیشنهادات زیر را حتماً انجام دهید:
- ترتیبی بدهید که یکی از معلم ها یا ناظم ها کودکتان را کنار در مدرسه مردد ایستاده است ببیند و او را تا کلاس راهنمایی کند اما به گونه ای نباشد که دیگر دانش آموزان او را مسخره کنند.
- طوری با مسئولان مدرسه هماهنگ کنید که فرزندتان در ابتدای سال تحصیلی جدید مدت کوتاهی مورد حمایت بیشتری از جانب آنها قرار بگیرد.
- در روزهای تعطیل با کودکتان به مدرسه بروید. دیدن مدرسه در ساعات تعطیلی می تواند کمک خوبی باشد تا در زمان هایی که مدرسه پر از دانش آموز است، کودک راحت تر محیط را بپذیرد.
6- رفتار مثبت کودک را برای مدرسه رفتن مورد توجه قرار ددهید و جایزه بدهید.
به کودک نشان دهید که در نظر شما مدرسه رفت او کار بسیار مهم و با ارزشی است و اهمیت فراوانی برای این مسأله فایلید. هر کاری را که مربوط به مدرسه رفت است از بیدار شدن تا آماده شدن و به موقع به سرویس رسیدن و … بدون تشویق و جایزه نگذارید.
با توجه تان کودکتان را تشویق کنید. اگر فرزندتان با مدرسه نرفتن یا تنبلی در این مورد، مقداری زیادی از وقتتان را می گیرد، روشتان را تغییر داده و توجه بیشتری به او نشان دهید. مثلاً بعد از مدرسه با او ناهار بخورید و یا بعد از مدرسه دنبالش رفته و با هم به گردش بروید.
یک روش برای جایزه دادن برایش در نظر بگیرید. به کودکتان در ازای کارهای مفیدش برای مرتب رفتن به مدرسه، امتیاز بدهید. یادتان باشد که شروع کار نیاز به صرف نیروی بیشتری خواهید داشت تا به تدریج فرزندتان راه بیفتد و نگرانی و استرسش کاسته شود.
7- برای فوبی مدرسه از یک متخصص کمک بگیرید.
بعضی از کودکان برای رفتن به مدرسه مقاومت خیلی زیادی از خودشان نشان می دهند. به این معنا که با شدت تمام از رفتن به مدرسه امتناع می کنند و فراری هستند. این مرحله آخر است، که اگر کودکتان چنان مقاومت می کند که کاری از دستتان ساخته نیست پس وقتش رسیده که با یک مشاور و متخصص راجع به این موضوع صحبت کنید.
موارد مرتبط: